(Το θέμα είναι μέχρι πότε θα θεωρείται φυσιολογικό…)
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Πολύ σημαντική ημέρα η σημερινή...
Όσοι τόλμησαν - και ήταν πολλοί - έκοψαν για πρώτη φορά ένα νέο δρόμο απέναντι στο αδιέξοδο των δεινών της ΕΑΕ.
Είπαν ένα ΟΧΙ στον εμπαιγμό του Υπ. Παιδείας και αρνήθηκαν να συναντήσουν - τον Υπουργό ο οποίος φρόντισε για πολλοστή φορά να είναι απασχολημένος (αν και το γραφείο του Υπουργού ήταν από καιρό ενημερωμένο τόσο από ΔΕΣ όσο και από ΣΑΤΕΑ ότι καλείται να συναντηθεί με γονείς και παιδιά στην Παιδική Χαρά δίπλα στο Υπουργείο).
Η απαξίωση αυτή δεν είναι συγκυριακή. Είναι επιλογή.
Ας έχουμε πλέον το θάρρος να το πούμε, να το ακούσουμε και να το καταλάβουμε.
Το ίδιο έγινε τον Σεπτέμβρη, το ίδιο έγινε και σήμερα. Και χρόνια τώρα, το ίδιο ευαγγέλιο. Όχι μόνο σε παρόμοιες διαμαρτυρίες αρνούνται να βγουν και να συναντήσουν τους γονείς, αλλά ακόμα και όσους μπαίνουν στο Υπουργείο, τους συναντούν «αναρμόδιοι…»
Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου που τελικά συνάντησε όσους δεν άκουσαν τη συλλογική φωνή και δεν τόλμησαν να υιοθετήσουν την πρόκληση για ένα νέο δρόμο στην προστασία της ΕΑΕ, δήλωσε ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΣ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΑΕ.
Παιδιά, δε βρέχει μόνο... σας φτύνουν κιόλας.
Το θέμα είναι μέχρι πότε θα θεωρείται φυσιολογικό.
Όταν κληθήκαμε να μπούμε μέσα και ήταν κοινή η θέση ΔΕΣ – ΣΑΤΕΑ – ΠΟΣΕΕΠΕΑ – ΠΕΕΠ – ΠΕΣΕΑ: … ΑΡΚΕΤΑ… Μπήκαμε, ξαναμπήκαμε και ξαναματαμπήκαμε – δηλώσεις και υποσχέσεις, εμπαιγμός και απαξίωση.
Διότι τι άλλο είναι να σε καλούν να δεις τον Υπουργό και να σε συναντά μονίμως κάποιος «αναρμόδιος»;
Αναρωτιόμαστε μήπως και το Υπουργείο κάποια μέρα δηλώσει αναρμόδιο και για την ΕΑΕ…
Μέχρι τότε, ελπίζουμε, οι «Ανεύθυνοι» ύστερα από ό,τι έγινε σήμερα, να βρουν τη δύναμη που απαιτείται για το ελάχιστο τακτ, την ευαισθησία και τη συναίσθηση της ευθύνης που έχουν.
Στο ενδιάμεσο, η ιστορία γράφτηκε ήδη και δεν ξεγράφεται.
Αυτό που έγινε σήμερα, καλούνται πλέον ΟΛΟΙ να το δουν. Άλλοι να το αξιοποιήσουν κι άλλοι να το «διαχειριστούν».
Όσο για εμάς τους γονείς, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε. Μόνο να κερδίσουμε. Έστω κι αν στο τέλος, είναι μόνο η αξιοπρέπειά μας – η δική μας και των παιδιών μας.
Κι αν βρέχει, θα ξέρουμε πως είναι μόνο η βροχή. Και μας αρέσει η βροχή.
Να συνηθίσουμε να μας φτύνουν, είναι που δε μας αρέσει.
Καλή δύναμη.
ΔΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου