ΤΟ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΨΥΧΙΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ,
γνωστό και ως Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders ή
DSM, που συντάσεται και εκδίδεται από την American Psychological
Association ή αλλοιώς APA, είχε προγραμματηστεί να εκδόθει ως το νεο
DSM-V ή DSM-5 τον Μάιο 2013.
Ας δούμε τι ακριβώς σχέση έχει το εγχειριδιο αυτό με τον αυτισμό!
Η παγκόσμια Ψυχιατρική και Ψυχολογία έχουν πια διαμορφωθεί σύμφωνα με τα πρότυπα της American Psychological Association ή APA. Η αλήθεια είναι ότι ψυχίατροι είναι που έχουν το πάνω χέρι στην εταιρεία αυτή, και ψυχίατροι είναι αυτοί που αποφασίζουν τι θα περιλαμβάνει το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Παθήσεων ή DSM..
Το πρώτο DSM εκδόθηκε το 1952. Ο κύριος λόγος της έκδοσής του ήταν να βοηθήσει στην καλύτερη θεραπευτική και ψυχολογική βοήθεια που θα πρόσφεραν στους Αμερικανούς βετεράνους στρατιώτες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Το DSM-Ι είχε 130 σελίδες και αριθμούσε 106 ψυχικές παθήσεις. Παρ’ όλο που ο αυτισμός είχε αναγνωριστεί σαν μια μοναδική πάθηση από το 1943, δεν τον είχαν συμπεριλάβει στο πρώτο αυτό DSM. Ο λόγος ήταν ότι τα παιδιά που εκδήλωναν συμπτώματα που έμοιαζαν με αυτά του αυτισμού, διαγιγνώσκονταν με την ιδέα ότι η παθολογία τους περιλαμβανόταν κάτω από την «σχιζοφρένεια» αλλά σε παιδική μορφή.
Το DSM-II εκδόθηκε το 1968. Είχε 134 σελίδες και συμπεριλάμβανε 182 ψυχικές παθήσεις. Η έβδομη ανανεωμ.ενω έκδοση του DSM-II το 1974 δεν περιείχε πια την ομοφυλοφιλία ως μία από τις ψυχικές παθήσεις. Όπως και με την πρώτη έκδοση, ο αυτισμός δεν είχε καταχωρηθεί στο DSM-II ως μια ξεχωριστή διαγνωστική κατηγορία, παρά μόνο με το εξής κείμενο: «η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί με αυτιστικές, άτυπες και απόμακρες συμπεριφορές». Τα παιδιά που εμφάνιζαν τέτοιες συμπεριφορές έπαιρναν διάγνωση παιδικής σχιζοφρένειας.
Το 1980 εκδόθηκε το DSM-III. Η απόφαση να κυκλοφορήσει μια νέα έκδοση του DSM, είχε ήδη γεννηθεί από το 1974. Τα κριτήρια που υιοθετήθηκαν στο DSM-III για πολλές ψυχικές διαταραχές πάρθηκαν από τα Research Diagnostic Criteria (RDC) και τα Feighter Criteria, τα οποία μόλις είχαν αναπτυχθεί από ομάδες ψυχίατρων. Το πρώτο προσχέδιο του DSM-ΙΙΙ ετοιμάστηκε το 1975. Τελικά το DSM-III που εκδόθηκε το 1980, είχε 494 σελίδες με 265 κατηγορίες διαγνώσεων και εγκαινίασε την ένταξη του αυτισμού ως μια ξεχωριστή διαγνωστική κατηγορία με την ονομασία «νηπιακός αυτισμός» (infantile autism). Στην κατηγορία αυτή υπήρχαν μόνο έξι χαρακτηριστικά συμπτωμάτων και κάθε ένα από αυτά τα έξι συμπτώματα έπρεπε να είναι έκδηλο για να διαγνωστεί ένα άτομο με νηπιακό αυτισμό. Εξαιτίας όμως μιας αμφισβήτησης σχετικά την περιγραφή «νηπιακός», αυτή η κατηγορία τελικά άλλαξε ονομασία σε «αυτιστική διαταραχή» όταν κυκλοφόρησε η αναθεωρημένη έκδοση του DSM-III-R.
Η χρήση του DSM-ΙΙΙ ως κατάλογος ψυχικών παθήσεων εξαπλώθηκε γρήγορα παγκοσμίως και από διάφορους ενδιαφερόμενους χαρακτηρίστηκε ως μια επανάσταση στην ψυχιατρική. Το DSM κατηγορήθηκε ότι οδήγησε στο να διαγνωστούν με κάποια ψυχιατρική πάθηση τα 20-30% του συνόλου διαγνωσμένων ατόμων που ίσως να μην είχαν καν κάποιο σοβαρό ψυχικό πρόβλημα.
Το DSM-III-R (Revised) κυκλοφόρησε το 1987 και είχε 567 σελίδες που περιείχαν 292 διαγνώσεις ψυχικών παθήσεων. Όσον αφορά τον αυτισμό, οι διαφορές που υπήρχαν μεταξύ του DSM-III και του DSM-III-R ήταν τεράστιες. Τα διαγνωστικά κριτήρια ήταν πιο συγκεκριμένα και αναγνωρίσιμα, προσδιορίζοντας ότι οι συγκεκριμένες συμπεριφορές θα πρέπει να προβάλουν μη-φυσιολογικές καταστάσεις στο επίπεδο ανάπτυξης του ατόμου. Αυτές οι αλλαγές στην κατηγορία της αυτιστικής διαταραχής επέφεραν μια ταχεία αύξηση στον αριθμό των διαγνώσεων αυτισμού.
Το 1994, ήρθε το DSM-IV. Στο DSΜ-IV ήταν που προστέθηκε η κατηγορία «Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών» (Pervasive Developmental Disorders) καθώς και μερικές υποκατηγορίες της. Εκτός από την «αυτιστική διαταραχή», μια διάγνωση μπορούσε τώρα να δοθεί και για διαταραχές όπως το Σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger’s Disorder), Το Σύνδρομο Ρετ (Rett’s Disorder), Παιδική Αποδιοργανωτική Διαταραχή (Childhood Disintegrative Disorder), και Διάχυτης Αναπτυξιακής Διαταραχής μη προσδιοριζόμενης αλλιώς ή ΔΑΔ-ΜΠΑ (Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified ή PDD-NOS). Μαζί με την συμπερίληψη τεσσάρων νέων υποκατηγοριών, έγιναν και δραστικές αλλαγές στα αναγκαία κριτήρια ώστε να μπορεί να δοθεί μια διάγνωση αυτιστικής διαταραχής. Το DSM-IV πρόσφερε μια λίστα με δεκαέξι (16) διαφορετικά χαρακτηριστικά συμπτωμάτων διαχωρισμένα σε τρεις ομάδες: κοινωνική αλληλεπίδραση, επικοινωνία, και στερεότυπα συμπεριφοράς, που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο να περιγράψουν μια αυτιστική διαταραχή. Το άτομο έπρεπε να παρουσιάζει έξι από τα 16 κριτήρια συμπτωμάτων για να πάρει διάγνωση. Αυτή ήταν και η ποιο σημαντική διαφορά στον τρόπο που ανέφεραν τον αυτισμό σε σύγκριση με το DSM-III του 1980. Το DSM-IV συμπεριλάμβανε τώρα 297 διαταραχές στις 886 σελίδες του.
Το 2000 κυκλοφόρησε η έκδοση με αναθεωρημένο κείμενο (Τext Revision), το DSM-IV-TR. Οι διαγνωστικές κατηγορίες και το μεγαλύτερο μέρος από τα ειδικά κριτήρια των διαγνώσεων παρέμειναν αμετάβλητα. Τα διαγνωστικά κριτήρια του αυτισμού αναφέρονται ως εξής:
Ένα σύνολο τουλάχιστον 6 στοιχείων από τα (1), (2), και (3) Με συνδυασμό τουλάχιστον:
2 στοιχεία από το (1), 1 στοιχείο από το (2) και 1 στοιχείο από το (3)
Οι συμπεριφορές πρέπει να έχουν εμφανιστεί πριν από την ηλικία των 3 ετών.
(1) Ποιοτικές αδυναμίες στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ όπως εκδηλώνεται με τουλάχιστον 2 από τα ακόλουθα:
- έκδηλη μειονεξία στη χρήση πολλαπλών μη λεκτικών συμπεριφορών για τη ρύθμιση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης
- αποτυχία ανάπτυξης σχέσεων με συνομιλήκους κατάλληλες του αναπτυξιακού επιπέδου
- έλλειψη αυθόρμητης επιθυμίας να μοιραστούν απόλαυση, ενδιαφέροντα ή επιτεύγματα με άλλους
- έλλειψη κοινωνικής ή συναισθηματικής αμοιβαιότητας
(2) Ποιοτική αδυναμία στην ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, όπως εκδηλώνεται με τουλάχιστον 1 από τα ακόλουθα:
- καθυστέρηση ή απουσία ανάπτυξης προφορικής επικοινωνίας
- έκδηλη μειονεξία στις δεξιότητες εκκίνησης ή διατήρησης συζήτησης με τους άλλους
- έλλειψη ποικιλίας αυθόρμητου παιχνιδιού μέσω προσποίησης ή κοινωνικού παιχνιδιού μίμησης ανάλογου του αναπτυξιακού επιπέδου
- στερεότυπη και επαναλαμβανόμενη χρήση του λόγου ή ιδιοσυγκρασιακού λόγου
(3) ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΑ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ και στερεότυπα πρότυπα συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων, όπως εκδηλώνονται με τουλάχιστον 1 από τα ακόλουθα:
- κάλυψη της ανησυχίας με ένα ή περισσότερα στερεότυπα και περιορισμένα πρότυπα ενδιαφερόντων σε μη φυσιολογικό βαθμό έντασης της εστίασης
- προφανή δύσκαμπτη εμμονή σε συγκεκριμένες ρουτίνες ή τελετουργίες
- επίμονη ενασχόληση με μέρη αντικειμένων
- κινητικές ιδιομορφίες
Το DSM-5 ή DSM-V αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Μάιο του 2013. Αυτή η έκδοση του DSM θα έχει πολλές αλλαγές στον τρόπο που περιγράφει τις διάφορες ψυχικές παθολογίες. Οι αλλαγές ήταν το αποτέλεσμα της επεξεργασίας του κειμένου από έναν μεγάλο αριθμό ψυχιάτρων και άλλων ειδικών της ψυχικής υγείας που συνεργάστηκαν για αυτόν ειδικά τον σκοπό.
Το θέμα του αυτισμού που μας αφορά ιδιαίτερα, πέρασε και αυτό αναθεώρηση των κριτηρίων διάγνωσής του. Μια πολύ σημαντική αλλαγή είναι ότι εξαφανίζονται όλα τα «είδη» των Αυτιστικών Διαταραχών όπως το Σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger’s Disorder) και τη Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή μη αλλιώς Προσδιοριζόμενη (PDD-NOS) που θα αντικατασταθούν με τον ορισμό «Φάσμα Αυτιστικών Διαταραχών» (Autism Spectrum Disorder). Στη συνέχεια, θα διατυπωθούν διακρίσεις σχετικά με τα επίπεδα βαρύτητας του αυτισμού. Τα επίπεδα βαρύτητας ή δυσκολίας βασίζονται στο ποσοστό στήριξης που το άτομο θα έχει ανάγκη σε σχέση με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στους τομείς της κοινωνικής επικοινωνίας (social communication), των περιορισμένων ειδικών ενδιαφερόντων (restricted interests) καθώς και των επαναλαμβανόμενων στερεοτυπικών συμπεριφορών (repetitive behaviors). Για παράδειγμα, ένα παιδί θα μπορεί να διαγνωστεί με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή Βαθμού 1, Βαθμού 2, ή Βαθμού 3 (Autism Spectrum Disorder, Level 1, Level 2, or Level 3).
Με μια κίνηση σχεδόν σεισμικής δόνησης, το ΝΙΜΗ ή National Institute of Mental Health των ΗΠΑ -ο μεγαλύτερος οργανισμός παγκοσμίως που χρηματοδοτεί έρευνες σχετικές με την ψυχική υγεία, ανακοίνωσε μόλις 2 εβδομάδες πριν την έκδοση του DSM-5 ότι θα "επαναπροσδιορίσει τις έρευνες σε διάσταση από τις κατηγορίες που έχει θέσει το DSM.”. Στην εκφώνηση του ο διευθυντής του NIMH, ο Thomas Insel είπε ότι το DSM πάσχει από έλλειψη κύρους και ότι "οι ασθενείς με ψυχικές παθήσεις αξίζουν κάτι καλύτερο". Αυτή η ανακοίνωση είναι φυσικό ότι θα φέρει μια σχετική αναστάτωση στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, αφού η ίδια προσφωνούσε το εγχειρίδιο τους αυτό ως "το μέλλον των ψυχιατρικών διαγνώσεων", μόλις δύο εβδομάδες πριν βγεί προς πώληση και γεμίσει τα ράφια των βιβλιοπωλείων!
Το μέλλων των ψυχιατρικών παθήσεων καθώς και του αυτισμού μεταξύ αυτών είναι ακόμη δυστυχώς στα χέρια των ψυχιάτρων που δημιουργούν μέρα με την μέρα νέες παθήσεις ώστε να υπάρχουν νέες διαγνώσεις και μια ατελείωτη ουρά από νέους πελάτες! Καιρός είναι εμείς οι ίδιοι οι "πελάτες" να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε ότι πράγματι μας αξίζει κάτι πολύ καλύτερο από το να είμαστε καταχωρημένοι σε ένα εγχειρίδιο κερδοσκοπίας.
Ας δούμε τι ακριβώς σχέση έχει το εγχειριδιο αυτό με τον αυτισμό!
Η παγκόσμια Ψυχιατρική και Ψυχολογία έχουν πια διαμορφωθεί σύμφωνα με τα πρότυπα της American Psychological Association ή APA. Η αλήθεια είναι ότι ψυχίατροι είναι που έχουν το πάνω χέρι στην εταιρεία αυτή, και ψυχίατροι είναι αυτοί που αποφασίζουν τι θα περιλαμβάνει το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Παθήσεων ή DSM..
Το πρώτο DSM εκδόθηκε το 1952. Ο κύριος λόγος της έκδοσής του ήταν να βοηθήσει στην καλύτερη θεραπευτική και ψυχολογική βοήθεια που θα πρόσφεραν στους Αμερικανούς βετεράνους στρατιώτες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Το DSM-Ι είχε 130 σελίδες και αριθμούσε 106 ψυχικές παθήσεις. Παρ’ όλο που ο αυτισμός είχε αναγνωριστεί σαν μια μοναδική πάθηση από το 1943, δεν τον είχαν συμπεριλάβει στο πρώτο αυτό DSM. Ο λόγος ήταν ότι τα παιδιά που εκδήλωναν συμπτώματα που έμοιαζαν με αυτά του αυτισμού, διαγιγνώσκονταν με την ιδέα ότι η παθολογία τους περιλαμβανόταν κάτω από την «σχιζοφρένεια» αλλά σε παιδική μορφή.
Το DSM-II εκδόθηκε το 1968. Είχε 134 σελίδες και συμπεριλάμβανε 182 ψυχικές παθήσεις. Η έβδομη ανανεωμ.ενω έκδοση του DSM-II το 1974 δεν περιείχε πια την ομοφυλοφιλία ως μία από τις ψυχικές παθήσεις. Όπως και με την πρώτη έκδοση, ο αυτισμός δεν είχε καταχωρηθεί στο DSM-II ως μια ξεχωριστή διαγνωστική κατηγορία, παρά μόνο με το εξής κείμενο: «η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί με αυτιστικές, άτυπες και απόμακρες συμπεριφορές». Τα παιδιά που εμφάνιζαν τέτοιες συμπεριφορές έπαιρναν διάγνωση παιδικής σχιζοφρένειας.
Το 1980 εκδόθηκε το DSM-III. Η απόφαση να κυκλοφορήσει μια νέα έκδοση του DSM, είχε ήδη γεννηθεί από το 1974. Τα κριτήρια που υιοθετήθηκαν στο DSM-III για πολλές ψυχικές διαταραχές πάρθηκαν από τα Research Diagnostic Criteria (RDC) και τα Feighter Criteria, τα οποία μόλις είχαν αναπτυχθεί από ομάδες ψυχίατρων. Το πρώτο προσχέδιο του DSM-ΙΙΙ ετοιμάστηκε το 1975. Τελικά το DSM-III που εκδόθηκε το 1980, είχε 494 σελίδες με 265 κατηγορίες διαγνώσεων και εγκαινίασε την ένταξη του αυτισμού ως μια ξεχωριστή διαγνωστική κατηγορία με την ονομασία «νηπιακός αυτισμός» (infantile autism). Στην κατηγορία αυτή υπήρχαν μόνο έξι χαρακτηριστικά συμπτωμάτων και κάθε ένα από αυτά τα έξι συμπτώματα έπρεπε να είναι έκδηλο για να διαγνωστεί ένα άτομο με νηπιακό αυτισμό. Εξαιτίας όμως μιας αμφισβήτησης σχετικά την περιγραφή «νηπιακός», αυτή η κατηγορία τελικά άλλαξε ονομασία σε «αυτιστική διαταραχή» όταν κυκλοφόρησε η αναθεωρημένη έκδοση του DSM-III-R.
Η χρήση του DSM-ΙΙΙ ως κατάλογος ψυχικών παθήσεων εξαπλώθηκε γρήγορα παγκοσμίως και από διάφορους ενδιαφερόμενους χαρακτηρίστηκε ως μια επανάσταση στην ψυχιατρική. Το DSM κατηγορήθηκε ότι οδήγησε στο να διαγνωστούν με κάποια ψυχιατρική πάθηση τα 20-30% του συνόλου διαγνωσμένων ατόμων που ίσως να μην είχαν καν κάποιο σοβαρό ψυχικό πρόβλημα.
Το DSM-III-R (Revised) κυκλοφόρησε το 1987 και είχε 567 σελίδες που περιείχαν 292 διαγνώσεις ψυχικών παθήσεων. Όσον αφορά τον αυτισμό, οι διαφορές που υπήρχαν μεταξύ του DSM-III και του DSM-III-R ήταν τεράστιες. Τα διαγνωστικά κριτήρια ήταν πιο συγκεκριμένα και αναγνωρίσιμα, προσδιορίζοντας ότι οι συγκεκριμένες συμπεριφορές θα πρέπει να προβάλουν μη-φυσιολογικές καταστάσεις στο επίπεδο ανάπτυξης του ατόμου. Αυτές οι αλλαγές στην κατηγορία της αυτιστικής διαταραχής επέφεραν μια ταχεία αύξηση στον αριθμό των διαγνώσεων αυτισμού.
Το 1994, ήρθε το DSM-IV. Στο DSΜ-IV ήταν που προστέθηκε η κατηγορία «Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών» (Pervasive Developmental Disorders) καθώς και μερικές υποκατηγορίες της. Εκτός από την «αυτιστική διαταραχή», μια διάγνωση μπορούσε τώρα να δοθεί και για διαταραχές όπως το Σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger’s Disorder), Το Σύνδρομο Ρετ (Rett’s Disorder), Παιδική Αποδιοργανωτική Διαταραχή (Childhood Disintegrative Disorder), και Διάχυτης Αναπτυξιακής Διαταραχής μη προσδιοριζόμενης αλλιώς ή ΔΑΔ-ΜΠΑ (Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified ή PDD-NOS). Μαζί με την συμπερίληψη τεσσάρων νέων υποκατηγοριών, έγιναν και δραστικές αλλαγές στα αναγκαία κριτήρια ώστε να μπορεί να δοθεί μια διάγνωση αυτιστικής διαταραχής. Το DSM-IV πρόσφερε μια λίστα με δεκαέξι (16) διαφορετικά χαρακτηριστικά συμπτωμάτων διαχωρισμένα σε τρεις ομάδες: κοινωνική αλληλεπίδραση, επικοινωνία, και στερεότυπα συμπεριφοράς, που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο να περιγράψουν μια αυτιστική διαταραχή. Το άτομο έπρεπε να παρουσιάζει έξι από τα 16 κριτήρια συμπτωμάτων για να πάρει διάγνωση. Αυτή ήταν και η ποιο σημαντική διαφορά στον τρόπο που ανέφεραν τον αυτισμό σε σύγκριση με το DSM-III του 1980. Το DSM-IV συμπεριλάμβανε τώρα 297 διαταραχές στις 886 σελίδες του.
Το 2000 κυκλοφόρησε η έκδοση με αναθεωρημένο κείμενο (Τext Revision), το DSM-IV-TR. Οι διαγνωστικές κατηγορίες και το μεγαλύτερο μέρος από τα ειδικά κριτήρια των διαγνώσεων παρέμειναν αμετάβλητα. Τα διαγνωστικά κριτήρια του αυτισμού αναφέρονται ως εξής:
Ένα σύνολο τουλάχιστον 6 στοιχείων από τα (1), (2), και (3) Με συνδυασμό τουλάχιστον:
2 στοιχεία από το (1), 1 στοιχείο από το (2) και 1 στοιχείο από το (3)
Οι συμπεριφορές πρέπει να έχουν εμφανιστεί πριν από την ηλικία των 3 ετών.
(1) Ποιοτικές αδυναμίες στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ όπως εκδηλώνεται με τουλάχιστον 2 από τα ακόλουθα:
- έκδηλη μειονεξία στη χρήση πολλαπλών μη λεκτικών συμπεριφορών για τη ρύθμιση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης
- αποτυχία ανάπτυξης σχέσεων με συνομιλήκους κατάλληλες του αναπτυξιακού επιπέδου
- έλλειψη αυθόρμητης επιθυμίας να μοιραστούν απόλαυση, ενδιαφέροντα ή επιτεύγματα με άλλους
- έλλειψη κοινωνικής ή συναισθηματικής αμοιβαιότητας
(2) Ποιοτική αδυναμία στην ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, όπως εκδηλώνεται με τουλάχιστον 1 από τα ακόλουθα:
- καθυστέρηση ή απουσία ανάπτυξης προφορικής επικοινωνίας
- έκδηλη μειονεξία στις δεξιότητες εκκίνησης ή διατήρησης συζήτησης με τους άλλους
- έλλειψη ποικιλίας αυθόρμητου παιχνιδιού μέσω προσποίησης ή κοινωνικού παιχνιδιού μίμησης ανάλογου του αναπτυξιακού επιπέδου
- στερεότυπη και επαναλαμβανόμενη χρήση του λόγου ή ιδιοσυγκρασιακού λόγου
(3) ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΑ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ και στερεότυπα πρότυπα συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων, όπως εκδηλώνονται με τουλάχιστον 1 από τα ακόλουθα:
- κάλυψη της ανησυχίας με ένα ή περισσότερα στερεότυπα και περιορισμένα πρότυπα ενδιαφερόντων σε μη φυσιολογικό βαθμό έντασης της εστίασης
- προφανή δύσκαμπτη εμμονή σε συγκεκριμένες ρουτίνες ή τελετουργίες
- επίμονη ενασχόληση με μέρη αντικειμένων
- κινητικές ιδιομορφίες
Το DSM-5 ή DSM-V αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Μάιο του 2013. Αυτή η έκδοση του DSM θα έχει πολλές αλλαγές στον τρόπο που περιγράφει τις διάφορες ψυχικές παθολογίες. Οι αλλαγές ήταν το αποτέλεσμα της επεξεργασίας του κειμένου από έναν μεγάλο αριθμό ψυχιάτρων και άλλων ειδικών της ψυχικής υγείας που συνεργάστηκαν για αυτόν ειδικά τον σκοπό.
Το θέμα του αυτισμού που μας αφορά ιδιαίτερα, πέρασε και αυτό αναθεώρηση των κριτηρίων διάγνωσής του. Μια πολύ σημαντική αλλαγή είναι ότι εξαφανίζονται όλα τα «είδη» των Αυτιστικών Διαταραχών όπως το Σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger’s Disorder) και τη Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή μη αλλιώς Προσδιοριζόμενη (PDD-NOS) που θα αντικατασταθούν με τον ορισμό «Φάσμα Αυτιστικών Διαταραχών» (Autism Spectrum Disorder). Στη συνέχεια, θα διατυπωθούν διακρίσεις σχετικά με τα επίπεδα βαρύτητας του αυτισμού. Τα επίπεδα βαρύτητας ή δυσκολίας βασίζονται στο ποσοστό στήριξης που το άτομο θα έχει ανάγκη σε σχέση με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στους τομείς της κοινωνικής επικοινωνίας (social communication), των περιορισμένων ειδικών ενδιαφερόντων (restricted interests) καθώς και των επαναλαμβανόμενων στερεοτυπικών συμπεριφορών (repetitive behaviors). Για παράδειγμα, ένα παιδί θα μπορεί να διαγνωστεί με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή Βαθμού 1, Βαθμού 2, ή Βαθμού 3 (Autism Spectrum Disorder, Level 1, Level 2, or Level 3).
Με μια κίνηση σχεδόν σεισμικής δόνησης, το ΝΙΜΗ ή National Institute of Mental Health των ΗΠΑ -ο μεγαλύτερος οργανισμός παγκοσμίως που χρηματοδοτεί έρευνες σχετικές με την ψυχική υγεία, ανακοίνωσε μόλις 2 εβδομάδες πριν την έκδοση του DSM-5 ότι θα "επαναπροσδιορίσει τις έρευνες σε διάσταση από τις κατηγορίες που έχει θέσει το DSM.”. Στην εκφώνηση του ο διευθυντής του NIMH, ο Thomas Insel είπε ότι το DSM πάσχει από έλλειψη κύρους και ότι "οι ασθενείς με ψυχικές παθήσεις αξίζουν κάτι καλύτερο". Αυτή η ανακοίνωση είναι φυσικό ότι θα φέρει μια σχετική αναστάτωση στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, αφού η ίδια προσφωνούσε το εγχειρίδιο τους αυτό ως "το μέλλον των ψυχιατρικών διαγνώσεων", μόλις δύο εβδομάδες πριν βγεί προς πώληση και γεμίσει τα ράφια των βιβλιοπωλείων!
Το μέλλων των ψυχιατρικών παθήσεων καθώς και του αυτισμού μεταξύ αυτών είναι ακόμη δυστυχώς στα χέρια των ψυχιάτρων που δημιουργούν μέρα με την μέρα νέες παθήσεις ώστε να υπάρχουν νέες διαγνώσεις και μια ατελείωτη ουρά από νέους πελάτες! Καιρός είναι εμείς οι ίδιοι οι "πελάτες" να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε ότι πράγματι μας αξίζει κάτι πολύ καλύτερο από το να είμαστε καταχωρημένοι σε ένα εγχειρίδιο κερδοσκοπίας.
Perla Messina
https://www.facebook.com/groups/aspergerhellas/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου