"Αγάπη και δύναμη ρε μούτρα"

  
Ακολούθως δημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό κείμενο της συναδέλφου Ελένης Κονιδάρη, το οποίο το αντιγράψαμε χωρίς να τη ρωτήσουμε από το f.b. 

Αλλά είναι τόση η δύναμη και η αλήθεια του κειμένου αυτού που τολμούμε να πούμε πως δεν της ανήκει πλέον καθ ολοκληρίαν, καθότι ανήκει σε όλους μας.

Ευχαριστούμε Ελένη και Καλή Χρονιά νάχεις.

Β.Β
31/12/2013

"Ανταλλάσσουμε ευχές με τα μάτια χαμηλωμένα, γιατί φοβόμαστε ότι αυτό που λέμε ακούγεται ειρωνικό ή και γελοίο. Κατηφή, σφιγμένα πρόσωπα, περνάνε τις τελευταίες μέρες ενός ακόμα κακορίζικου χρόνου στριμωγμένα σε ουρές τραπεζών κι εφοριών. Μοναδική παραφωνία τα παιδιά, που μέσα στη μαγική τους άγνοια συνεχίζουν να παίζουν αμέριμνα γύρω από πρόχειρες φάτνες στις κατά τ’ άλλα πένθιμες πλατείες.
Όχι, δε φταίει η φτώχεια, η φτώχεια ποτέ δεν κατάφερε να καταστείλει από μόνη της την χαρά της ψυχής, όπως και ποτέ ο πλούτος δεν κατάφερε να την δημιουργήσει. Φταίει η τιμωρία, η εξαπάτηση, ο εξευτελισμός, η αδικία, το κραυγαλέο ψέμα, η παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης, το σαρωτικό παράλογο μιας ακόρεστης μηχανής που επιβιώνει καταπίνοντας όχι μόνο το σώμα σου, αλλά και τη σκέψη σου, τα όνειρά σου, η θηριώδης βία μιας μηχανής που διεκδικεί όλη σου την ύπαρξη για πάρτη της.

Πρέπει να εφεύρουμε νέες ευχές, πρέπει να βρούμε διεξόδους από την ουρά των μελλοθανάτων. 

Δοκιμάζω άτεχνα:

Είθε να μας δούμε όπως δεν μας έχουμε δει ποτέ ως σήμερα, δυνατούς κι αστραποβόλους, αχαλίνωτα ζωντανούς, ονειροπαρμένους κι αποφασισμένους, ταύρους στο υαλοπωλείο της μιζέριας.

Είθε ν’ αγαπήσουμε όσους νομίζουμε ότι αγαπάμε με μια αγάπη που θα κάνει τ’ αστέρια να εκραγούν, με μια αγάπη τόσο καυτή που θα μας λιώσει, τόσο παγωμένη ώστε να μας κάνει σφαίρα που θα τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να καρφωθεί στην καρδιά της αδιαφορίας, της χλιαρότητας, του φτηνού παρτακισμού, της μοναξιάς.

Είθε να αγαπηθούμε ως αυτοί που δεν έχουμε ανακαλύψει ότι είμαστε, ως αυτοί που δεν μπορέσαμε ποτέ να διακρίνουμε στον καθρέφτη ως σήμερα, και μέσω αυτής της συγκλονιστικής αγάπης που θα μας κάνει άλλους, να γίνουμε επιτέλους αυτό που είμαστε στην πληρότητά του.

Είθε να πιστέψουμε στην επιθυμία μας, στον ποδηλάτη που ακροβατεί φλεγόμενος στο λεπτό σκοινί της δύσης κάθε ματωμένο σούρουπο, στα παιχνιδιάρικα ξωτικά που κρύβονται μέσα στα σύννεφα, στο ηδονικά αφόρητο ηλεκτρικό φορτίο ενός τυχαίου αγγίγματος. Είθε να συγχωνεύσουμε την επιθυμία μας με τη φαντασία μας και λαμπροί ν’ αναδυθούμε απ’ τη βουτιά μας μέσα στο κοχλάζον σύμπαν τους.

Είθε να βρούμε τη σοφία να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει δρόμος, και τη γενναιότητα να τον ανοίξουμε περπατώντας.

Αγάπη και δύναμη ρε μούτρα!"