ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Π.Ε(ΕΡΑ) ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η ειδική εκπαίδευση στη χώρα μας υπήρξε για χρόνια ένα νεοφιλελεύθερο πείραμα. Tα τελευταία χρόνια δε, με την θυσία της εκπαίδευσης στο βωμό των μνημονιακών στόχων η ειδική αγωγή πάσχει ακόμη περισσότερο.

Ας ξεκινήσουμε με κάποιες βασικές παραδοχές:

Για αρχή, η ειδική εκπαίδευση δεν αντιμετωπίστηκε ουσιαστικά ποτέ σαν κομμάτι της  γενικής εκπαίδευσης, αλλά σαν ένα αυτόνομο παρακλάδι της, παραβιάζοντας έτσι το συνταγματικό δικαίωμα της ισονομίας μεταξύ των πολιτών/μαθητών.  Αυτό είχε δύο πολύ σοβαρές συνέπειες: Αφ’ ενός, δεν υπήρξε σεβασμός στο δικαίωμα των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Αφ’ ετέρου, οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται με αυτοθυσία στις δομές της ειδικής εκπαίδευσης ακολουθούν τη μοίρα των μαθητών τους και τα εργασιακά τους δικαιώματα είναι υποδεέστερα των άλλων κατηγοριών εκπαιδευτικών.

Συνεχίζοντας, όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν πολλά διάσπαρτα νομοθετήματα που αναφέρονταν στην λειτουργία της ειδικής αγωγής. Αυτά τα νομοθετήματα όχι μόνο δεν αναβάθμισαν το σύστημα, αλλά σκόπιμα δημιούργησαν ένα πολυδαίδαλο σύστημα χωρίς στρατηγικό στόχο.

Έτσι, αντί για την σταδιακή ισότιμη ένταξη των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στην εκπαίδευση, οι ερμηνείες των νόμων διαδέχονταν η μία την άλλη ανάλογα με τα συμφέροντα των εκάστοτε ηγεσιών του υπουργείου και τις συντεχνίες που ήθελαν να εξυπηρετήσουν. 

Πλέον, θεωρείται δεδομένη η έλλειψη πολιτικής βούλησης για την επίλυση των ζητημάτων της ειδικής εκπαίδευσης. Τα αποτελέσματα όλων αυτών; Τα βάρη- οικονομικά και ψυχολογικά μετακυλίoνται από την πολιτεία στην οικογένεια των μαθητών και η ευθύνη για την ποιότητα της εκπαίδευσης στο φιλότιμο των εκπαιδευτικών.

Αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων αυτών πολιτικών που εφαρμόστηκαν στην εκπαίδευση, και στο κοινωνικό κράτος γενικότερα, είναι και η εργασιακή ομηρεία που βιώνουν εδώ και 13 χρόνια οι συνάδελφοί μας της ειδικής αγωγής, οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής των πανεπιστημίων Θεσσαλίας και Μακεδονίας, οι οποίοι εργάζονται ΜΟΝΟ ως αναπληρωτές, πράγμα απαράδεκτο, αφού καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των σχολικών μονάδων ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης.

Τα προβλήματα

Σε γενικές γραμμές τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δομές της ειδικής εκπαίδευσης είναι οι μεγάλες ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές και η απουσία μόνιμου εξειδικευμένου προσωπικού. Πού ακούστηκε, η εκπαίδευση ενός τόσο ευαίσθητου κομματιού του μαθητικού πληθυσμού που θα έπρεπε να είναι η πρώτη προτεραιότητα των κυβερνήσεων, να στηρίζεται χρηματοδοτικά μόνο στα ΕΣΠΑ, που όλοι γνωρίζουμε την ευκαιριακή και πρόσκαιρη φύση τους!

Αρχίζοντας από τα ΚΕΔΔΥ, οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι τόσο μεγάλες που πολλές φορές η αναμονή των μαθητών για αξιολόγηση από τον φορέα του υπουργείου παιδείας μπορεί να φτάσει, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, ακόμη και τα τρία χρόνια!

Όσον αφορά το θεσμό της παράλληλης στήριξης, κάθε χρόνο πολλά αιτήματα απορρίπτονται ή αν και έχουν εγκριθεί δεν καλύπτονται από εκπαιδευτικό. Ένας εκπαιδευτικός μπορεί να εξυπηρετεί δύο, ή και τρεις μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Επιπλέον ο χαρακτήρας της παράλληλης στήριξης δεν θυμίζει σε τίποτα τη συνεκπαίδευση και το ένα σχολείο για όλους, το οποίο θα έπρεπε να είναι ο στρατηγικός στόχος της.

Τα τμήματα ένταξης, που θα έπρεπε να λειτουργούν σε κάθε σχολείο, είναι δυστυχώς λιγοστά, με αποτέλεσμα να καλούνται να εξυπηρετήσουν μεγάλο αριθμό μαθητών. Και τα τμήματα ένταξης, όπως και όλες οι δομές της ειδικής εκπαίδευσης, στελεχώνονται στην πλειονότητά τους από αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Οι αίθουσες στις οποίες στεγάζονται τα ΤΕ είναι τις περισσότερες φορές ακατάλληλες (αποθήκες, παλιά γραφεία) και τα υλικοτεχνικά μέσα δεν επαρκούν ή δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες των μαθητών.

Όσον αφορά τα ειδικά δημοτικά σχολεία δουλεύουν αυτή τη στιγμή σε εντελώς ανεπαρκή κτίρια, χωρίς καμία ουσιαστική υποδομή και με δασκάλους που στην πλειονότητα τους είναι αναπληρωτές. Η πρόσληψη των εκπαιδευτικών αυτών λαμβάνει χώρα αρκετές μέρες μετά την επίσημη έναρξη των μαθημάτων, με αποτέλεσμα τα ειδικά σχολεία να υπολειτουργούν. Επιπλέον, οι ετήσιες μετακινήσεις τους καθιστούν αναποτελεσματικό το διδακτικό τους έργο. Τέλος, ένα σημαντικό ζήτημα για τα Ειδικά Σχολεία είναι η μετακίνηση των μαθητών με λεωφορεία και ταξί. Κάθε χρόνο η μεταφορά συναντά δυσκολίες  για ορισμένα χρονικά διαστήματα λόγω κακής συνεργασίας Πολιτείας ιδιοκτητών λεωφορείων και αυτοκινητιστών .

Για μία ΕΝΙΑΙΑ, ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ Ειδική Εκπαίδευση

Μία κυβέρνηση της αριστεράς που σέβεται τον εαυτό της και τον λαό που την στήριξε θα πρέπει να έχει την πολιτική βούληση και να κάνει πράξη ότι δεν έκαναν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών, δηλαδή:

·         Άμεσος ευρύς σχεδιασμός και θέσπιση στόχων για το υποσύστημα της ειδικής εκπαίδευσης. Απαιτούμε ένα νομοσχέδιο για όλη την εκπαίδευση.

·         Γενναία χρηματοδότηση για την ύπαρξη σωστής υλικοτεχνικής υποδομής.

·         Προσβασιμότητα των μαθητών σε όλες τις δομές της εκπαίδευσης.

·                Διαρκείς στήριξη των ΣΜΕΑΕ και ενίσχυση του θεσμού του ολοήμερου ειδικού σχολείου, με προσανατολισμό πάντα σε ένα ενιαίο εκπαιδευτικό πλαίσιο για όλους τους μαθητές χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις.

·         Ίδρυση και λειτουργία τμημάτων ένταξης σε όλα ανεξαιρέτως τα γενικά σχολεία.

·         Στελέχωση όλων των Παράλληλων Στηρίξεων και κατάργηση της νομικής κάλυψης της ιδιωτικής παράλληλης στήριξης. Ο θεσμός των τμημάτων ένταξης και αυτός της παράλληλης στήριξης εξυπηρετούν διαφορετικές εκπαιδευτικές ανάγκες (γνωμοδότηση Συνηγόρου του Παιδιού), και μπορούν να λειτουργούν ταυτόχρονα στις δομές τις εκπαίδευσης.

·         Άμεση κάλυψη των τεράστιων αναγκών της Ειδικής Εκπαίδευσης από άρτια εκπαιδευμένο ΜΟΝΙΜΟ προσωπικό όλων των κλάδων.

·         Υπηρεσιακές μεταβολές των εργαζομένων στην Ειδική Εκπαίδευση με κριτήρια  εναρμονισμένα με της Γενικής εκπαίδευσης.

alfavita.gr