ΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ, ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ

Με λύπη και αγανάκτηση διαπιστώνουμε, για μια ακόμη φορά, ότι οι μονόπλευρες και αδιέξοδες λογικές του παρελθόντος, που αφορούν τον αποκλεισμό των άμεσα ενδιαφερόμενων από το σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής, επαναλαμβάνονται σε σταθερή βάση από στελέχη του Υπουργείου Παιδείας, τα οποία ενώ ευαγγελίζονται μια προοπτική συνεργασίας, με τη στάση τους δείχνουν το εντελώς αντίθετο («άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε»). Συγκεκριμένα, αναθεωρούν δεσμεύσεις εκπεφρασμένες σε επίσημες συναντήσεις και συστηματικά παραγνωρίζουν το ρόλο του ΕΕΠ/ΕΒΠ και τη συμβολή του στη λειτουργία της ΕΑΕ.

  Θεωρούμε ότι είναι απαράδεκτη η λογική παραγκωνισμού των άμεσα εμπλεκόμενων (εργαζομένων, γονιών) από το διάλογο για το νομοσχέδιο για την Ειδική Εκπαίδευση. Ως τώρα είχαμε λάβει τη δέσμευση ότι η ΠΟΣΕΕΠΕΑ θα συμμετείχε ισότιμα στην Επιτροπή για το συγκεκριμένο ν/σ, η οποία καταρρίφθηκε με την πρακτική του «να συνεδριάζει μια επιτροπή για να καταθέσει προτάσεις, στις οποίες θα κληθούν οι υπόλοιποι να συμφωνήσουν».

  Φαίνεται πως ό,τι καλό πήγε να κτιστεί  το φθινόπωρο σε επίπεδο επικοινωνίας, τα στελέχη του Υπουργείου πάνε να το αποδομήσουν. Μάλλον, πρόκειται για τη νοοτροπία της εξουσίας, η οποία φαίνεται να λειτουργεί διαλυτικά και αποτρέπει το διάλογο και τη συνεργασία, αντίθετα με αυτό που ευαγγελίζεται.

  «Σύντροφοι», αυτό δεν είναι διάλογος, ούτε συνεργασία με τη βάση. Ψάξτε στα κιτάπια σας να δείτε πώς λέγεται!

  Να επισημάνουμε ότι ευελπιστούμε η Διευθύντρια Ειδικής Αγωγής, η καθ΄ ύλη αρμόδια για θέματα ΕΕΠ και ΕΒΠ, να μετριάσει την αποφευκτική στάση της απέναντί στους εργαζόμενους που εκπροσωπεί και να πάρει σαφή θέση για την ισότιμη, ή μη, συμμετοχή του ΕΕΠ και ΕΒΠ στο σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής.

  Εμείς από την πλευρά μας θα εξακολουθήσουμε να υπερασπιζόμαστε την πρακτική του «όλοι μαζί» ως αναπόσπαστο κομμάτι της αποτελεσματικής λειτουργίας και προοπτικής της Ειδικής Εκπαίδευσης προς όφελος των εργαζομένων και ωφελούμενων από αυτή. Γιατί θέλουμε να γίνουμε μέρος της λύσης και όχι των αέναα επαναλαμβανόμενων λανθασμένων πρακτικών.