Επιστολή διαμαρτυρίας με ερωτήματα σχετικά με τη μοριοδότηση της επιτροπής του ΙΕΠ για τη συνάφεια των μεταπτυχιακών τίτλων αναπληρωτών Ε.Ε.Π.

Ερωτήματα – ελπίζω όχι αναπάντητα τελικά- σχετικά με τη μοριοδότηση της επιτροπής του  ΙΕΠ για τη συνάφεια των μεταπτυχιακών τίτλων

Τις τελευταίες ημέρες και εγώ όπως και πολλοί συνάδελφοι βρεθήκαμε στη δυσάρεστη θέση να παρακολουθούμε τις αποφάσεις  «κινούμενη άμμο» της επιτροπής του υπουργείου και τελικά αρκετοί από εμάς να μην αξιολογηθούμε όπως πιστεύω θα έπρεπε σχετικά με τον τίτλο μεταπτυχιακών που κατέχουμε.

Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά το δικό μου μεταπτυχιακό τίτλο ( ο οποίος από τη στιγμή που τον κατέθεσα ήταν συναφής με το αντικείμενο απασχόλησης από το οικείο ΠΥΣΕΕΠ) η επιτροπή ΙΕΠ στην πρώτη ανάρτηση των πινάκων έκρινε πως το μεταπτυχιακό είναι συναφές με τον κλάδο απασχόλησής μου ενώ έπειτα από τρείς ημέρες άλλαξε γνώμη και  πλέον το μεταπτυχιακό είναι συναφές ως προς την ειδική αγωγή και όχι προς τον κλάδο απασχόλησης, τροποποιώντας τη μοριοδότηση και ως εκ τούτου και τη θέση μου στον πίνακα κατάταξης.

Και εύλογα γεννάται η απορία προς τι μια τέτοια αλλαγή; Αν εξαρχής η επιτροπή είχε αποφασίσει τη συνάφεια με την ειδική αγωγή τότε  τα πράγματα θα ήταν λίγο πιο απλά, κατά τη γνώμη μου βέβαια και έχοντας εμπιστοσύνη στις γνώσεις και την ειδίκευση  που μου παρείχε το μεταπτυχιακό που παρακολούθησα θα εξακολουθούσε να είναι λανθασμένη απόφαση, ωστόσο θα αναρωτιόμουν απλώς ποια να είναι άραγε αυτά τα κριτήρια που εκείνοι γνωρίζουν και στα οποία βασίστηκαν για να μοριοδοτήσουν με 2 αντί για 4. Πλέον όμως τα ερωτήματα είναι περισσότερα και οι σκέψεις πιο πολύπλοκες και γιατί όχι και κακεντρεχείς. Υπήρχαν όντως κριτήρια αξιολόγησης;  Κι αν ναι ήταν αντικειμενικά κριτήρια; Τα οποία να ισχύουν για όλους τους κλάδους ΕΕΠ και όχι μόνο για τους Κοινωνικούς Λειτουργούς; Ακόμα  τα κριτήρια αυτά αφορούν σε όλους τους μεταπτυχιακούς τίτλους, ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων, και όχι μόνο σε  μια μερίδα από το σύνολο των μεταπτυχιακών;

Αλλά και άλλα ερωτήματα: Τι επιτεύχθηκε τελικά έπειτα από τις αλλαγές του τρόπου μοριοδότησης; Είναι άραγε αξιοκρατική και ισότιμη η νέα κατάσταση πραγμάτων; Τι να υποθέσουμε, να σκεφτούμε και να νιώσουμε  όλοι εμείς οι αναπληρωτές – και παρεμπιπτόντως για πόσα χρόνια μπορεί να αυτοαποκαλούμαστε αναπληρωτές σε θέσεις που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν και αναπληρώνουμε τους εαυτούς μας κάθε χρονιά;-  που με κάθε νέα εγκύκλιο ερχόμαστε στη άβολη θέση να αποδεικνύουμε πως δεν είμαστε «ελέφαντες», έχοντας βέβαια στο ενδιάμεσο ξοδέψει σημαντικά χρηματικά ποσά που μετά βίας εξοικονομούμε στην ολιγόμηνη θητεία μας κάθε σχολική χρονιά,  για να καλύπτουμε τα κατά εποχής καπρίτσια. Λόγου χάριν ναι στα σεμινάρια ειδικής αγωγής- όχι στα σεμινάρια ειδικής αγωγής, ναι στη braille και νοηματική αλλά και όχι αφού υφίστανται χωρίς μοριοδότηση, ναι στους μεταπτυχιακούς τίτλους αλλά και όχι, αφού τελικά ποιο είναι το «πατρόν» για αυτούς τους μεταπτυχιακούς τίτλους; Και εν τω μεταξύ όλα αυτά τα ωραία έγγραφα που εμείς σαν συλλέκτες μαζεύουμε πρέπει να τα καταθέτουμε σε μη σταθερές και γνωστές επιτροπές με μη σταθερά και κοινοποιημένα κριτήρια. Για πόσο ακόμα;          

             

  Αναπληρώτρια ΠΕ30-Κοινωνική Λειτουργός (που σύμφωνα με την επιτροπή τουλάχιστον από σήμερα και στο εξής και σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές,  ότι διδάχθηκα στο μεταπτυχιακό τα έμαθα μόνο για την ειδική αγωγή, έτσι αποσπασματικά, διαχωρίζοντας στο μυαλό μου ότι αφορά στην κοινωνική εργασία και τα όσα πράττω σύμφωνα με το καθηκοντολόγιο του Κοινωνικού Λειτουργού στις εκάστοτε δομές).