"Μια κριτική των Προγραμμάτων για την Παιδεία των κομμάτων της Αντιπολίτευσης(κυρίως Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛ.)"

ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ (ΚΥΡΙΩΣ Ν.Δ. ΚΑΙ ΚΙΝΑΛ)…. 

Συνάδελφοι πιστεύω ότι ήρθε η στιγμή να σας αποκαλύψω τα κίνητρα που με ώθησαν στη δημιουργία της ομάδας (ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ - ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ), που σκοπό της έχει να προωθήσει το δίκαιο αίτημα της μονιμοποίησης μας, μέσω της προσπάθειας μας να προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο. 

Μέσα μου το ποτήρι είχε ξεχειλίσει καιρό τώρα. Έμεινε μόνο η τελευταία σταγόνα. Και ήρθαν δύο μαζεμένες.

 Ήταν τα προγράμματα για την παιδεία της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΙΝΑΛ περί διεξαγωγής γραπτού ΑΣΕΠ για τον διορισμό εκπαιδευτικών, στο όνομα των «ίσων ευκαιριών» για να μην αδικηθούν οι νέοι εκπαιδευτικοί. Εκ πρώτης όψεως για κάποιον τρίτο, η επίκληση της ισότητας περιβάλλει με ένα μανδύα δικαιοσύνης τη διενέργεια του γραπτού ΑΣΕΠ. «ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΔΙΚΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΙΝΙΣΩΝ ΜΕΡΩΝ……».

Οργώσαμε όλη την Ελλάδα επί σειρά ετών καλύπτοντας όλες τις τρύπες του εκπαιδευτικού συστήματος. Και το κάναμε κάτω από απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, οποίες εξακολουθούν να παραμένουν απάνθρωπες. Σ’ αυτό το έγκλημα είναι συνυπεύθυνες όλες οι κυβερνήσεις των τουλάχιστον 10 τελευταίων ετών. 

Ζούμε σ ένα καθεστώς διαρκούς τιμωρίας. Κάθε φορά που αρρωσταίνουμε… τιμωρούμαστε χρηματικό πρόστιμο. Κάθε φορά που απουσιάζουμε για κάποιο σοβαρό οικογενειακό λόγο… τιμωρούμαστε με χρηματικό πρόστιμο. Αν τραυματιστούμε ή αρρωστήσουμε σοβαρά…τιμωρούμαστε με άδεια άνευ αποδοχών. Τα μωρά των αναπληρωτών…τιμωρούνται με στέρηση θηλασμού . Ο κατάλογος είναι μακρύς… Κι οι θιασώτες των «ίσων ευκαιριών» και του γραπτού ΑΣΕΠ λάμπουν δια της απουσίας τους. Κι όμως η χειρότερη τιμωρία δεν έχει έρθει ακόμη…

Κάποιοι από μας έχουν κοιμηθεί σε παραλίες. Κάποιοι από μας έχουν κοιμηθεί σε αυτοκίνητα. Κάποιοι από μας έχουν μείνει σε τρώγλες. Κάποιοι από μας έχουν πληρώσει πανάκριβα νοίκια. Κάποιοι από μας έχουν εγκαταλείψει οικογένειες και παιδιά. Κάποιοι από μας έχουν βιώσει διακρίσεις από συνάδελφους μόνιμους, από διευθυντές σχολείων, από προϊσταμένους διευθύνσεων. Ο κατάλογος είναι μακρύς. 

 Κι οι θιασώτες των «ίσων ευκαιριών» και του γραπτού ΑΣΕΠ λάμπουν και εδώ δια της απουσίας τους. Κι όμως η χειρότερη τιμωρία δεν έχει έρθει ακόμη… Και για πολλά χρόνια, άλλοι 5, άλλοι 7 άλλοι 10 και κάποιοι 16 πορευθήκαμε έτσι. Σε κάθε περίπτωση ένα μεγάλο μέρος του εκπαιδευτικού έργου μεταφέρθηκε στις πλάτες μας. Πολλοί από μας φτάσαμε τα 40 τα 45 κάναμε παιδιά και οικογένειες. 

Και τώρα αντί για να αναγνώριση της προσπάθειας που καταβάλαμε, κάτω από συχνά απάνθρωπες συνθήκες, μας υπόσχονται τη χειρότερη τιμωρία. Την δοκιμασία του γραπτού ΑΣΕΠ, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από την απαξίωση της προσπάθειας που καταβάλαμε έως τώρα. Την απαξίωση όλων μας των σπουδών. Την απαξίωση όλου του εκπαιδευτικού μας έργου. Την απαξίωση όλης μας της προϋπηρεσίας.

 Όλα σβήνονται μονοκονδυλιά και καλούμαστε να διαγωνιστούμε υπό το άγχος της επιβίωσης και μια οικογένεια να εξαρτάται από μας. Κι έχουν το θράσος να το αποκαλούν αυτό «ισότητα» και «ίσες ευκαιρίες». Δε σκοπεύω να κάτσω να παρακολουθώ τους βιαστές μου, οι οποίοι έχουν το θράσος να μου υπόσχονται νέους οδυνηρότερους βιασμούς. Θα αντιδράσω. 

Το οφείλω για χάρη της λιγοστής αξιοπρέπειας μου απέμεινε μετά από τόσα χρόνια βιασμών. Κι αν στην μεσαιωνική Ελλάδα, το δικαίωμα στη μόνιμη εργασία όσων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αποτελεί κενό γράμμα, στο Ευρωπαϊκό δίκαιο έχει αναγνωρισθεί κι έχει αποτυπωθεί στη κοινοτική οδηγία 1999/70. Και πραγματικά θλίβομαι που για να δικαιωθώ στη χώρα μου πρέπει να καταφύγω στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Δε μου άφησαν άλλη επιλογή. 

Επίσης τους υπόσχομαι ότι αυτή δεν θα είναι η μοναδική μου αντίδραση. Το οφείλω στη λιγοστή αξιοπρέπεια που μου απέμεινε. Το οφείλω στο μικρό εκείνο κομμάτι του εαυτού μου, που μέσα μου στέκεται ακόμη όρθιο…. ΤΟ ΟΦΕΙΛΩ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΚΕΙΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΑΚΟΜΑ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΟΡΘΙΟ…. 

Τα λόγια κάπου τελειώνουν. Πρέπει να τ’ ακολουθήσουν πράξεις αλλοιώς κινδυνεύουμε να καταντήσουμε γραφικοί. Η πρώτη μας πράξη είναι να προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο. Και η διαδικασία έχει ήδη δρομολογηθεί. Ευτυχώς η δικαιοσύνη είναι ένας θεσμός που λειτουργεί αξιοπρεπώς, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Ευρωπαϊκή ένωση. 

Και για όσους δεν το γνωρίζουν, ας το μάθουν τώρα. 1400 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΘΜΙΔΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΕ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ 36 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ… 

Υ.Γ. Όσοι το επιθυμούν είναι ελεύθεροι να κοινοποιήσουν το κείμενο…..

 Βρουβάκης Ιωάννης

Μόνιμος αναπληρωτής