Συνδικάτα και κράτος - Του Αρι Καζάκου, Ομότιμου Καθηγητή Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ

Συνδικάτα και κράτος

Του Αρι Καζάκου*

Η ενέργεια της εισαγγελικής αρχής ξενίζει, το λιγότερο. Σε έλεγχο της δημόσιας αρχής υπόκειται βέβαια κάθε νομικό και φυσικό πρόσωπο. Οταν ωστόσο πρόκειται για συνδικαλιστική οργάνωση, η υπερ-νομοθετική προστασία της συνδικαλιστικής δράσης επιβάλλει, μεταξύ άλλων, αυστηρή τήρηση της αρχής της αναλογικότητας σε οποιαδήποτε επέμβαση της δημόσιας αρχής, ιδίως σε ό,τι αφορά την εσωτερική λειτουργία της οργάνωσης. Αρκεί εδώ η αναφορά στους εθνικούς κανόνες των άρθρων 23 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος αλλά και του κοινού νόμου 1264/82, του άρθρου 14 παρ. 1 και 2 του συνδικαλιστικού νόμου.
Επομένως, αφού διευκρινιστούν οι λόγοι για την εισαγγελική εντολή, η ελέγχουσα αρχή υποχρεούται να εξηγήσει ποιοι συγκεκριμένοι λόγοι δικαιολογούν τις συγκεκριμένες ενέργειές της και ιδίως την κατάσχεση του Η/Υ και ενός βιβλιαρίου τραπέζης της οργάνωσης. Και πάντως η ελέγχουσα αρχή είναι υπόλογη, μεταξύ άλλων, για βαριά προσβολή ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων των μελών της οργάνωσης που κατά πάσα βεβαιότητα περιλαμβάνονται στα αρχεία του Η/Υ (μητρώο μελών, πρακτικά Γενικών Συνελεύσεων και Διοικητικού Συμβουλίου), όπως είναι ακριβώς η ιδιότητά τους ως μελών του συνδικάτου. Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμη ότι ναι μεν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να διαθέτουν ΑΦΜ, ωστόσο ο νόμος και το καταστατικό τους απαγορεύει κάθε κερδοσκοπική δραστηριότητα (άρθρο 4 παρ. 1 και 2 ν. 1264/82).
Ακατανόητη είναι και η απαίτηση της δημόσιας αρχής να της δοθούν στοιχεία για το ποια μέλη της οργάνωσης έχουν πάρει υλική βοήθεια από το ταμείο αλληλοβοήθειας της ΕΛΜΕ και αν επέστρεψαν τα χρήματα αυτά. Ας σημειωθεί ότι η υλική βοήθεια προς τα μέλη της ΕΛΜΕ προβλέπεται στο καταστατικό της, πρόνοια που ρητά επιτρέπει και ο νόμος. Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 2 ν. 1264/82, είναι νόμιμη η δημιουργία από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ειδικών κεφαλαίων «για την εξυπηρέτηση ορισμένων εκτάκτων σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας των μελών τους». Είτε πρόκειται για φορολογικό έλεγχο είτε για έλεγχο για τη διερεύνηση τυχόν τέλεσης άλλων, συναφών αξιόποινων πράξεων, η ενέργεια της Εισαγγελίας Πειραιά υπερβαίνει προφανώς κάθε μέτρο. Η ενέργεια της Εισαγγελίας Πειραιά δεν ήταν αναγκαία και, το χειρότερο, αποτελεί βαριά προσβολή της συνδικαλιστικής ελευθερίας και των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων των μελών της οργάνωσης, εδώ της ιδιότητάς τους ως μελών της ΕΛΜΕ Πειραιά.

*Ομότιμος καθηγητής Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ

efsyn.gr/