Τα σχεδόν απίστευτα που συμβαίνουν σε ό,τι αφορά τη συρρίκνωση και κατά συνέπεια την εξαφάνιση της Παιδείας δεν είναι, δυστυχώς, ελληνικό μόνο φαινόμενο. Ιδού τι συμβαίνει σε πολλές χώρες της «πολιτισμένης» Ευρώπης: δραματικές περικοπές στις δαπάνες, πάγωμα μισθών, κλείσιμο και συγχωνεύσεις σχολείων, μείωση βιοτικών δαπανών για τα σχολειά, μη ανανέωση προσωπικού μετά τις συνταξιοδοτήσεις. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ή να αρνηθεί ότι η ευρωπαϊκή πολιτική για την Παιδεία δεν είναι ταξική; Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα, ότι οδηγούμεθα μαθηματικά σε μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες (αναλυτικά στο εκπαιδευτικό ρεπορτάζ) και υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Αυτά με τη σειρά τους οδηγούν στον εξευτελισμό της Παιδείας, εκείνης της ύψιστης γνώσης που οδηγεί στην υλική και πνευματική επάρκεια ενός λαού, χαρακτηριστικά που ανυψώνουν την ασφάλεια και την αυτοπεποίθησή του.
Η δημόσια εκπαίδευση όφειλε να είναι ο θεμέλιος λίθος μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Απ΄ αυτήν αναδεικνύονται οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες, οι αθλητές, οι ποιητές και λογοτέχνες και όχι από τις ευκαιρίες που προσφέρουν τα ιδιωτικά κολέγια και τα λογής φροντιστηριακά ιδρύματα. Εάν νομίζουν ότι τα έξοδα για τη δημόσια εκπαίδευση είναι αβάσταχτα, ας κάνουν άλλη δουλειά και όχι να κυβερνούν τη χώρα. Είναι τραγική η «λογική» της εξοικονόμησης πόρων μέσω περικοπών στην Παιδεία και μέσω απολύσεων εκπαιδευτικού προσωπικού: Ο φιλελευθερισμός δεν θα ’πρεπε να αγγίζει το θέμα αυτό και ας στηρίζεται στην άγνοια και την εξειδίκευση την οποία (εξειδίκευση) αποκτούν μόνο οι κατέχοντες. Τα γράμματα, όπως και το νερό, είναι δημόσιο αγαθό, δεν έχει χρείαν ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Εάν η ελίτ θέλει δικά της Πανεπιστήμια, ας τα φτιάξει ιδίοις αναλώμασιν και όχι με την απλόχερη βοήθεια των υπηρετών του κράτους. Ιδιωτικά πανεπιστήμια υπάρχουν παντού. Κάθε μεγάλος οργανισμός (καπιταλιστικός), οι Εκκλησίες και λοιποί ελιτίστικοι φορείς έχουν τα δικά τους εκπαιδευτικά ιδρύματα. Αφού μπορούν, το κάνουν. Αλλά να πράττει ακριβώς το ίδιο το επίσημο κράτος καταντά σκάνδαλο κοινωνικό, είναι ένα βαθύ τραύμα στο σώμα της Δημοκρατίας.
Τα πολιτικά κόμματα καλούνται να πάρουν θέση απέναντι στο φαινόμενο της συρρίκνωσης (αφανισμού!) της ελληνικής εκπαίδευσης, όπως και σε όλα τα θέματα εθνικής εμβέλειας (αεροδρόμια, νερό, ενέργεια, ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, υγεία και πολλά άλλα νευραλγικά για την ύπαρξη και -ας πούμε- υπερηφάνεια του ελληνικού κράτους).
Η κυβέρνηση πρέπει να βασιστεί στο διδακτικό προσωπικό της χώρας, άλλως δεν υπάρχει ούτε κυβέρνηση ούτε Παιδεία. Η κυβέρνηση καλείται να αποβάλει τις αμαρτίες της.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου