ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Α. ΛΑΚΑΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο.Λ.Μ.Ε.                                                             

Ερμού & Κορνάρου 2

ΤΗΛ: 210 32 30 073 – 32 21 255

FAX: 210 33 11 338

www.olme.gr

e-mail: olme@otenet.gr                          Αθήνα, 14/09/2013

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Α. ΛΑΚΑΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Κύριε Διευθυντή

Σε άρθρο του στη στήλη ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ ο συντάκτης σας κ. Α. Λακασάς, ούτε λίγο, ούτε πολύ, υποστηρίζει ότι η απεργία των εκπαιδευτικών ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση, καθώς το «λουκέτο διαρκείας» της απεργίας απαξιώνει το δημόσιο σχολείο. Στο ίδιο άρθρο καταλήγει στο ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του δημόσιου σχολείου είναι ότι η ΟΛΜΕ ποτέ δεν ασχολήθηκε με τα προβλήματα της παιδείας, αλλά με το πώς θα γίνουν περισσότεροι διορισμοί.

Φυσικά και τα δύο επιχειρήματα αποτελούν βασικούς πυλώνες που χρησιμοποίησε και θα χρησιμοποιήσει η κυβερνητική προπαγάνδα εναντίον της απεργίας των καθηγητών. Ας πούμε λοιπόν μερικές αλήθειες.

Το επιχείρημα ότι είναι η απεργία των εκπαιδευτικών που θα απαξιώσει το σχολείο και θα ενισχύσει την ιδιωτική εκπαίδευση είναι αστείο να λέγεται, όταν η κυβέρνηση όχι μόνο χτυπά διαρκώς το δημόσιο σχολείο, αλλά και με το νόμο για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης δείχνει πως κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση. Θα πρέπει να γνωρίζει ο συντάκτης σας ότι αυτό που πουλάνε τόσο τα φροντιστήρια όσο και τα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι η ολόπλευρη μόρφωση, αλλά η αποτελεσματική προετοιμασία για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Και φυσικά αυτό το κατορθώνουν όχι γιατί δεν γίνεται δουλειά στο σχολείο, αλλά γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα άκρως ανταγωνιστικό σύστημα, το οποίο πάντα θα έχει στόχο να επιλέξει κάποιους και να απορρίψει κάποιους άλλους, ώστε ποτέ τίποτα να μην είναι αρκετό. Για να το πούμε αλλιώς, με τις πανελλαδικές εξετάσεις δεν διαπιστώνεται το αν έχουν κατακτηθεί επαρκώς κάποιες γνώσεις, αλλά στην πραγματικότητα γίνεται διαγωνισμός κατάταξης μεταξύ των υποψηφίων, ώστε να διεκδικήσουν την είσοδο τους σε κάποιες σχολές. Αυτό λοιπόν το σύστημα, των πανελλαδικών εξετάσεων, έρχεται να γενικεύσει η κυβέρνηση με το νόμο για την αναδιάρθρωση του λυκείου. Και αυτό το κατορθώνει τόσο με το να μετράει ο βαθμός κάθε τάξης για την πρόσβαση στο πανεπιστήμιο όσο και, κυρίως, με το να επιβάλλει το 50% των θεμάτων να αντλείται από πανελλαδική τράπεζα θεμάτων, ώστε ακριβώς να γίνεται πιο ανταγωνιστικό το σύστημα, καθώς δε θα μπορούν να ληφθούν υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε σχολείου.

Είναι λοιπόν τραγικό να υπάρχει μια τέτοιου τύπου αντιστροφή της πραγματικότητας: ο νέος νόμος να μένει στο απυρόβλητο και να μην αποκαλύπτεται ο ταξικός χαρακτήρας του και το ότι αντικειμενικά θα ενισχύσει τα φροντιστήρια, και ενδεχομένως και τα ιδιωτικά σχολεία, που συχνά αδιαφορώντας και για το ίδιο το ωρολόγιο πρόγραμμα, απλώς υπόσχονται καλύτερη προετοιμασία για τις εξετάσεις.

Όσο για το επιχείρημα ότι το πρόβλημά μας είναι οι …πολλοί διορισμοί, είναι τραγικό να προβάλλεται, όταν ουσιαστικά οι διορισμοί είναι παγωμένοι εδώ και τρία χρόνια και ο αριθμός των εκπαιδευτικών στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση  έχει μειωθεί κατά 30.000 σε σχέση με το 2010. Φυσικά και εδώ ο αριθμός των εκπαιδευτικών αποσυνδέεται από πολλές κρίσιμες παραμέτρους που έχουν να κάνουν με την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου (πχ. τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη ή τις γεωγραφικές ιδιομορφίες της χώρας), ενώ θεωρείται δεδομένη και η πολιτική των περικοπών και αυτή πρέπει να υλοποιηθεί. Και φυσικά ξεχνάει ο συντάκτης σας χρονιές σαν την περσινή, όπου σχεδόν κάθε σχολείο λειτούργησε με κενά όλη τη χρονιά… (32.000 ώρες την εβδομάδα κενές ώρες σχεδόν μέχρι τη λήξη του διδακτικού έτους).

Ας καταλάβει λοιπόν ο συντάκτης σας ότι όταν μιλάμε για κυβερνητική πολιτική μιλάμε για μια πολιτική που και τα φροντιστήρια θα γεμίσει αλλά και πολλά σχολεία θα αδειάσει, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που δε θα μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός σχολείου τέτοιου τύπου. Αντίθετα, αν η απεργία πετύχει τους στόχους της, τότε είναι που θα στηριχθεί το δημόσιο σχολείο και θα μείνουν μέσα σε αυτό όλοι οι μαθητές. Ας συζητήσουμε λοιπόν για το σχολείο, αλλά με κριτήριο τις ανάγκες του λαού και όχι το βαθμό υλοποίησης της πολιτικής της τρόικα. Γιατί αυτά τα δύο απλώς δεν συμβαδίζουν!

Από το Γραφείο Τύπου της ΟΛΜΕ