Κοίτα ποιοι μιλάνε

  

Αντί να σιωπούν και να εκτελούν εντολές, επιδιώκουν να εμφανιστούν σαν «νέοι σωτήρες» -προφανώς η λέξη ντροπή απουσιάζει από το λεξιλόγιό τους.

του Φώτη Παπούλια

Παρακολουθώ προσεκτικά τις πρωινές «ενημερωτικές» εκπομπές και κυριολεκτικά μένω άναυδος από την προκλητική συμπεριφορά των υπουργών ή των εκπροσώπων των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης.
Ωραία! Για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, που είναι τεμπέληδες, ακαμάτηδες, λουφαδόροι, ανίκανοι, άσχετοι, που έχουν διοριστεί με μέσον, που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο της δουλειάς τους, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι «βρέξει-χιονίσει» να πέφτει ο μισθός και να βγουν γρήγορα στη σύνταξη.

Ομως έχω μια απορία, την οποία δεν ακούω να διατυπώνουν οι διευθύνοντες τις συζητήσεις. Αυτόν τον «εσμό» της ανικανότητας ποιος τον διόρισε στο Δημόσιο; Βουλευτές και υπουργοί, που σήμερα «σφάζονται» για την εξυγίανση του δημόσιου τομέα -ακούγεται πιο εύηχο από το λαϊκότροπο απολύσεις- δεν έχουν καμία ευθύνη για εκείνους που οι ίδιοι διόριζαν τόσα χρόνια στο Δημόσιο δημιουργώντας προσωπικούς στρατούς ψηφοφόρων, μοιράζοντάς τους «οφίτσια» κάτω από το τραπέζι για να τους έχουν του χεριού τους;

Αν οι ίδιοι διόριζαν εν γνώσει τους «ανίκανους και τεμπέληδες» ως υπεύθυνα πολιτικά πρόσωπα δεν θα έπρεπε να έχουν παραιτηθεί; Ενώ αν θεωρήσουμε ότι πλανήθηκαν πλάνην οικτράν δεν έχουν ποινική ευθύνη, συγγνωστή ή ασύγγνωστη;
 Αυτοί που τους διόριζαν και σήμερα τους οδηγούν στο ικρίωμα δεν έχουν καμία ευθύνη για την κατάντια, όχι τόσο του δημόσιου τομέα, όσο της προσωπικής τους «κωλοτούμπας», που από χθεσινοί «νονοί» μεταβάλλονται σε σημερινούς «δήμιους» στο όνομα των τροϊκανών εντολών, ελπίζοντας ότι θα διασώσουν το τομάρι τους στο όνομα των νέων δικών τους παιδιών που μοιραία θα διαδεχθούν εν κρυπτώ τα μέχρι χθες δικά τους παιδιά;

 Είναι εντυπωσιακή η μετάλλαξη υπουργών και βουλευτών που, κραδαίνοντας τη ρομφαία της νέας κάθαρσης, αφενός οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο, αφετέρου ετοιμάζουν τις νέες στρατιές «πτυχιούχων, προσοντούχων νέων παιδιών» λες και οι παλιοί δεν ήταν «πτυχιούχοι, προσοντούχα νέα παιδιά».
 Αντί να σιωπούν και να εκτελούν εντολές, επιδιώκουν να εμφανιστούν σαν «νέοι σωτήρες» -προφανώς η λέξη ντροπή απουσιάζει από το λεξιλόγιό τους.

Αμ, το άλλο; Υπερασπίζονται τον ιδιωτικό τομέα και τη λειτουργία του ως το απόλυτο καλό απέναντι στο απόλυτο κακό. Μόνο που κάποιος θα πρέπει να τους θυμίσει ότι στην εποχή της παντοδυναμία τους ο ιδιωτικός τομέας ήταν εκείνος που με τα «μπιλιετάκια» προωθούσε τα δικά τους παιδιά, δημιουργώντας τα «ρετιρέ» του ιδιωτικού τομέα, τα οποία όταν για διάφορους λόγους αποχωρούσαν με τα μπόνους στις τσέπες, έβρισκαν αυθωρεί και παραχρήμα θέσεις καλοπληρωμένες στον δημόσιο τομέα. Το παράδειγμα άλλοτε κυβερνητικού μεγαλοστελέχους που υπερηφανευόταν για το πόσους από την εκλογική του περιφέρεια είχε διορίσει σε «φίλους του επιχειρηματίες» τα λέει όλα.

Η δε, στα όρια της αλητείας, πρόκληση, «τόσοι απολύονται στον ιδιωτικό τομέα, κι εσείς φωνάζετε για τους δημόσιους» αποκαλύπτει το μέγεθος της πολιτικής αγυρτείας. Οι μέχρι χθες «κρατιστές» είδαν το φως το αληθινό στην ελεύθερη οικονομία, στον ιδιωτικό τομέα, τον οποίο όμως εναγκαλίζονται σφικτά ώστε ο ένας να βοηθάει τον άλλον στα δύσκολα. Το γεγονός ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι κακέκτυπο του δημόσιου, δεν φαίνεται να τους απασχολεί, αρκεί η παντός είδους διαπλοκή να μη διαταράσσεται από το «πεζοδρόμιο».

Ολα τα άλλα είναι απλώς ο «φερετζές», έτσι για να μπορούν να καλύπτουν τζάμπα τηλεοπτικό χρόνο και να αισθάνονται ασφαλείς στα φιλόξενα τηλεοπτικά στούντιο.

Πηγή efsyn.gr