Στις 16-2-2015 κατατέθηκε στη Βουλή Επίκαιρη Ερώτηση - δείτε από εδώ: http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c0d5184d-7550-4265-8e0b-078e1bc7375a/9152294.pdf - της Βουλευτού Α΄ Αθηνών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Λιάνας Κανέλλη προς τον Υπουργό Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων στα Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΕΕΕΕΚ) και στα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια (ΤΕΕ) Ειδικής Αγωγής. Στις 30-4-2015 ο Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Κουράκης, προσήλθε στο Κοινοβούλιο και απήντησε στην Επίκαιρη Ερώτηση της Βουλευτού Α΄ Αθηνών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Λιάνας Κανέλλη ως εξής:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ...
Ακολουθεί η επίκαιρη ερώτηση με αριθμό 89/16-2-2015 της Βουλευτού Α΄ Αθηνών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Λιάνας Κανέλλη προς τον Υπουργό Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων στα Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΕΕΕΕΚ) και στα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια (ΤΕΕ) Ειδικής Αγωγής.
Θα απαντήσει ο
Αναπληρωτής Υπουργός κ. Αναστάσιος Κουράκης.
Κυρία
συνάδελφε, έχετε το λόγο για δυο λεπτά.
ΓΑΡΥΦΑΛΙΑ (ΛΙΑΝΑ) ΚΑΝΕΛΛΗ: Ευχαριστώ,
κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ,
θα κρατηθώ από τη φράση σας για «ισχυρό ιδεολογικό φορτίο στην παιδεία». Θέλω
απάντηση στο επίπεδο του «ισχυρού ιδεολογικού φορτίου», όμως πρακτική, αν είναι
δυνατόν, για να μη γίνει το «φορτίο» φόρτωμα στις πλάτες των παιδιών που
καταφεύγουν –και το εννοώ το «καταφεύγουν»- στην αθλιότητα των Κέντρων
Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Μιλάμε για άτομα της ειδικής αγωγής,
που σημαίνει ότι συμπαρασύρεται το σύνολο των οικογενειών των ατόμων που
χρειάζονται αυτά.
Σήμερα είναι
μια ιδιαίτερα φορτισμένη μέρα. Γι’ αυτό και με ακούτε έτσι.
Σαν σήμερα το 1926 καθιερώθηκε η
υποχρεωτική παιδεία από τα έξι χρόνια έως τα δεκατέσσερα. Επομένως, αυτό
περιλαμβάνει και αυτά τα παιδιά.
Στο Αιγάλεω
είναι 143 παιδιά. Και στα 143 παιδιά –γιατί είναι και λίγα, εγώ σας ρωτάω εάν
θα φτιάξετε καινούργια, πόσα θα φτιάξετε- αναλογεί ένας ψυχολόγος, δύο
εργασιοθεραπευτές, κανένας κοινωνικός λειτουργός. Μιλάμε για εκατόν σαράντα
τρία παιδιά! Εκατόν είκοσι παιδιά φοιτούν. Δεν μπορούν να πάνε όλα εκεί.
Από το τεχνικό
και βοηθητικό προσωπικό τουλάχιστον έξι άτομα λείπουν. Μιλάμε για καταστάσεις
κάτω από τις οποίες δεν μπορούν να αποφευχθούν -και συμβαίνουν- και
τραυματισμοί εργαζομένων και τραυματισμοί παιδιών μεταξύ τους. Δεν μπορεί να
ελεγχθεί αυτή η κατάσταση!
Το δε
εκπαιδευτικό προσωπικό είναι με ΕΣΠΑ στη συντριπτική του πλειοψηφία. Πάνω από
90% αναπληρωτές.
(Στο σημείο
αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας
Βουλευτού)
Είμαστε στο
τελευταίο τρίμηνο της σχολικής χρονιάς. Δεν λειτουργεί τίποτε και η ειδική
εκπαίδευση έχει καταλήξει να είναι πεντάμηνη. Πεντάμηνη; Τι θα πάτε να πείτε;
Υποχρεωτική παιδεία πεντάμηνη; Τι παίρνουν; Θα το έλεγα, εάν δεν ήμασταν στη
Βουλή. Θα έλεγα τη λέξη που αρχίζει από «κάπα». Θα χρησιμοποιήσω το «πι».
Παλιόχαρτο παίρνουν! Ένα παλιόχαρτο, το οποίο είναι βεβαίωση σπουδών. Δεν τους
εξασφαλίζει ούτε επαγγελματικά δικαιώματα ούτε τίποτα! Αυτά τα παιδιά είναι σε
Καιάδα πεταμένα -το εννοώ ότι είναι πεταμένα σε Καιάδα- λόγω ελλείψεως χρημάτων
και προσωπικού.
Και σας μίλησα
για ιδεολογικό φορτίο, διότι η απάντηση που έχουμε πάρει εμείς σε ερώτηση που
είχαμε κάνει το Φλεβάρη ως Κοινοβουλευτική Ομάδα για την ειδική εκπαίδευση και
ειδικά για το κομμάτι που αφορούσε το Περιστέρι, όπου υπάρχει ένα καινούργιο
κτήριο, το οποίο με κάποιες παρεμβάσεις μπορεί να λειτουργήσει -και δεν έχει
ολοκληρωθεί και δεν λειτουργεί, κύριε Πρόεδρε- η απάντηση που μας ήρθε από το
Υπουργείο είναι εξαγριωτική. Και να σας πω γιατί είναι εξαγριωτική; Γιατί μας
παραπέμπει στην κτηριακή «Something ΑΕ». Μην μου πείτε γιατί χρησιμοποιώ αγγλικές λέξεις. Το
ξεκίνησε ο Τσίπρας, θα το συνεχίσω και εγώ.
Μόλις μπήκε το
«asset» του. Χαίρετε,
κύριε Βαρουφάκη, για να αστειευτώ πολύ καλόκαρδα και να σας πω ότι σας
συμπαριστάμεθα, όταν υφίστασθε επιθέσεις.
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ (Υπουργός Οικονομικών): Ευχαριστώ.
ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑ (ΛΙΑΝΑ) ΚΑΝΕΛΛΗ: Λοιπόν,
κατά αυτή την έννοια δεν μπορεί να μου λέτε «Δεν υπάρχουν λεφτά». Πήγατε και
μαζέψατε και το τελευταίο φράγκο που υπήρχε από τις περιφέρειες και από τους
δήμους, από τα αποθεματικά. Για δέκα ανθρώπους που χρειάζονται και για το
τελείωμα του κτηρίου; Και θα μας παραπέμψετε εσείς, ολόκληρη Κοινοβουλευτική
Ομάδα, κοτζάμ Υπουργείο, να πάω να κοιτάξω το χρονοδιάγραμμα της εταιρείας που
έχει αναλάβει; Τι είστε δηλαδή; Υπάλληλοι της εταιρείας;
Εσείς να την
πιάσετε από το αυτί την εταιρεία. Εσείς αναθέσατε στην εταιρεία να κάνει αυτή
τη δουλειά. Εγώ, η Βουλευτής, θα πάω στην εταιρεία να τη ρωτάω «Πότε θα
τελειώσεις, κούκλα μου, τις εργασίες που έχεις αναλάβει για τα παιδιά με
ειδικές ανάγκες;». Αποκλείεται αυτό ήταν εξαγριωτικό. Δεν περιμέναμε από εσάς,
αριστερή Κυβέρνηση, να μου πείτε να πάω στην εταιρεία να τη ρωτήσω για το
χρονοδιάγραμμα. Εσείς είστε οι υπεύθυνοι. Εσείς είστε Κυβέρνηση. Εσείς τα
κάνετε όλα αυτά.
Πάρτε μία
ρόδα, ένα ρολόι από αυτά τα πέντε ρημάδια τα αεροπλάνα για τα οποία δίνετε
πεντακόσια εκατομμύρια. Πάρτε μία ρόδα –ξέρω εγώ;- μία ζώνη ασφαλείας, ένα
κάλυμμα, να καλύψετε αυτό. Μιλάμε για παιδιά.
Θα κλείσω,
κύριε Πρόεδρε, και ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανοχή σας.
Ξέρετε κάτι; Ο
Άγιος Δημήτριος καλύπτει όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Δ΄ Διεύθυνση. Το
Ηράκλειο καλύπτει τη Β΄ Διεύθυνση. Έχουμε τρία-τέσσερα όλα κι όλα και ένα
γυμνάσιο και λύκειο στην Αθήνα για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ένα μόνο! Εάν
ισχύει ο Καιάδας ή εάν ο Καιάδας μπορεί να μπει σε γραφειοκρατική,
δημοσιονομική προσαρμογή ή οτιδήποτε άλλο, αυτό είναι ένα ιδεολογικό φορτίο που
-είμαι σίγουρη, κόβω το κεφάλι μου- αποκλείεται να υπάρχει μισός άνθρωπος εδώ
μέσα, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης, που να θέλει να το σηκώσει αυτό το
φορτίο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σπυρίδων
Λυκούδης): Σας ευχαριστούμε.
Κύριε Υπουργέ,
έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός
Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων): Όλα αυτά που ανέφερε η αγαπητή
κυρία συνάδελφος είναι έτσι ακριβώς. Η κατάσταση στο χώρο της ειδικής
εκπαίδευσης και συγκεκριμένα στα Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης
και Κατάρτισης είναι -τολμώ να πω- στα όρια της αθλιότητας, για να μην πω σε
αθλιότητα. Και αυτό, γιατί είναι μαθητές οι οποίοι έχουν ειδικές μαθησιακές
δυσκολίες και ανάγκες -θα έλεγα- και κατά συνέπεια η αντιμετώπιση εκ μέρους της
πολιτείας θα έπρεπε να είναι ανάλογη.
(PH)
(SS)
Θα έλεγα ότι εδώ δεν ισχύει ούτε καν το «ίσες
ευκαιρίες σε όλους», γιατί αυτά τα παιδιά, επειδή ξεκινούν από άνισες
αφετηρίες, θα ήθελαν διαφορετική στήριξη. Αναφέρομαι τόσο στα παιδιά με ειδικές
εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν στα γενικά σχολεία -για να γίνει όμως αυτό
στην πραγματικότητα χρειάζεται πρόσθετη διδακτική στήριξη, παραδείγματος χάριν
ένα παιδί με αυτισμό πρέπει να έχει έναν εκπαιδευτικό δίπλα του ακόμα και στο
διάλειμμα- όσο και στα Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και
Κατάρτισης.
Θα ήθελα να προσθέσω ακόμα κάτι, το οποίο
αντιμετωπίζουμε. Πολλά από αυτά τα παιδιά μετά το Λύκειο αναγκάζονται πολλές
φορές να μένουν στις τελευταίες τάξεις για να παραμείνουν, έστω και σε αυτές
τις άθλιες δομές, περισσότερο, γιατί δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη τι θα γίνει
μετά.
Το στοιχείο δε που θίξατε, ότι τους δίνεται
ένα χαρτί χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, είναι τεράστιας σημασίας. Πώς θα ζήσουν αυτά τα
παιδιά;
Πέρα από το να αναγνωρίζουμε την κατάσταση,
σας λέω ότι αυτό που στοχεύουμε ως Υπουργείο είναι δύο πράγματα.
Πρώτον, να αλλάξουμε το θεσμικό πλαίσιο για
την ειδική εκπαίδευση. Όπως γνωρίζετε καλά, η προηγούμενη Κυβέρνηση είχε αρχίσει και ήταν έτοιμη να κατεβάσει ένα
θεσμικό πλαίσιο, το οποίο είχε καταδικαστεί από τους πάντες, και γιατί δεν
έδινε καμία απάντηση για τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και γιατί δεν έδινε
καμία απάντηση στα ζητήματα που αναφέραμε προηγουμένως.
Το άλλο και πολύ σημαντικό θέμα -το
υπαινιχθήκατε χάριν συντομίας- είναι αυτό για τους αναπληρωτές κατά 90%.
Ξέρετε, αν υποτεθεί ότι στα άλλα σχολεία μπορούμε να έχουμε αναπληρωτές για να
καλύψουμε κενά, εδώ η έννοια του αναπληρωτή, δηλαδή του ανθρώπου ο οποίος
αλλάζει κάθε εκπαιδευτική περίοδο…
ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ (ΛΙΑΝΑ) ΚΑΝΕΛΛΗ: Είναι απαράδεκτο.
ΤΑΣΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας): Ναι, είναι απαράδεκτο.
Μάλιστα, η αλλαγή εκπαιδευτικού σε ορισμένες
καταστάσεις -τώρα μιλάω και ως γιατρός- ισοδυναμεί με βασανισμό. Βλέπει το
παιδί καινούριο πρόσωπο και χάνεται τελείως. Άρα, εδώ θα έπρεπε να δουλέψουμε
μόνο με μόνιμους εκπαιδευτικούς.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι από τις πιστώσεις
που μπορούμε να έχουμε για μόνιμους διορισμούς για όλη την εκπαίδευση, και οι
οποίες είναι λίγες -πολύ πολύ λιγότερες από αυτές που θα θέλαμε- θα
προσπαθήσουμε να κάνουμε έναν τέτοιο καταμερισμό, ώστε να ενισχύσουμε αυτές τις
δομές.
Αυτό δεν σημαίνει καθόλου μα καθόλου ότι θα
μπορέσουμε να καλύψουμε τα κενά χρόνων, γιατί αυτές οι δομές είναι δομές που θέλουν ισχυρή υποστήριξη, διότι,
όπως είπαμε, απευθύνονται σε παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και ειδική
παρακολούθηση.
Θα σταματήσω εδώ, και θα αναφερθώ στη
δευτερολογία μου στα εργαστήρια και στα ειδικά θέματα του Αιγάλεω που αναφέρατε
προηγουμένως
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σπυρίδων Λυκούδης): Ευχαριστούμε,
κύριε Υπουργέ.
Κυρία Κανέλλη
έχετε το λόγο για τρία λεπτά για τη δευτερολογία σας.
ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ (ΛΙΑΝΑ) ΚΑΝΕΛΛΗ: Θα σας πω
κάτι και δεν θα με παρεξηγήσετε. Το λέω εντελώς καλοπροαίρετα. Αύριο ξημερώνει
εργατική Πρωτομαγιά. Ανησυχώ, όταν συμφωνείτε τόσο πολύ μαζί μου. Βαθιά
ανησυχώ. Ανησυχώ τόσο πολύ που δεν ξέρω τι να σας πω δηλαδή. Ξέρετε γιατί; Γιατί όταν συμφωνείτε πάρα πολύ μαζί μου,
δεν μπορείτε να δεσμευτείτε ως προς τον χρόνο, αναγκαστικά, όπως οι προηγούμενοι,
οι προπροηγούμενοι και οι προπροηγούμενοι. Από καταβολής Κοινοβουλίου και
Δημοκρατίας εδώ μέσα δεν αναλαμβάνετε καμία δέσμευση και κρύβεστε πίσω από
καλές προθέσεις και «θα».
Και μου λέτε
για κενό και για τρύπα. Να συμφωνήσω. Δεν θέλω να πέσω στην τρύπα, ούτε εσείς,
ούτε εγώ χρονικά. Υπάρχει τρύπα και είμαι σίγουρη ότι το καταλαβαίνετε.
Αποκλείεται να μην το καταλαβαίνετε. Αυτό είναι υπόθεση
κοινού νοός. Μόνο φασίστας, που θεωρεί τους ανθρώπους αυτούς εξοβελιστέους
και τα σηκώνει και στις ιστοσελίδες του
και τα καλλιεργεί και μέσα στα σχολεία, θα ήταν εναντίον αυτών των πραγμάτων
που σας ζητάω.
Κάντε μου μία χάρη. Αφού συμφωνούμε τόσο πολύ κι
αφού δεν μπορούμε να πέφτουμε μονίμως στο κενό, μέχρι να φέρετε το μεγαλεπήβολο
σχέδιο -το δικό σας- για την παιδεία, που θα έχει όλο το ιδεολογικό φορτίο και
θα το αλλάξει, φέρτε μία ρημάδα τροπολογία σε οποιοδήποτε νομοσχέδιο
κι ας είναι άσχετο. Αναλαμβάνω να μεσολαβήσω εγώ
και το σύνολο των Βουλευτών που μας ακούει και στο Προεδρείο και παντού να το
δεχτεί ως άσχετο. Διότι η τρύπα των πεντάμηνων και των τεράστιων κενών αυτού
του βασανισμού, που παραδεχτήκατε κι ο ίδιος -είστε και γιατρός, το ξέρετε, είναι αλήθεια- ότι υπάρχει, δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Φέρτε σε
οποιοδήποτε νομοσχέδιο μία τροπολογία που θα υποχρεώσει το Περιστέρι να
τελειώσει αύριο το πρωί με την εταιρεία. Πρέπει να προσληφθούν, να διοριστούν
αμέσως οι πέντε, έξι, επτά, δέκα άνθρωποι που είναι απαραίτητοι για τους
υπάρχοντες και να εξασφαλιστούν τα στοιχειώδη και να σταματήσουμε να έχουμε
αγωνίες, τραυματισμούς, βασανισμούς και ψυχικές καταστάσεις και είκοσι, είκοσι
πέντε παιδιά, τα οποία δεν αντέχουν να πάνε από τα εκατόν σαράντα τρία. Ποιος
θα σας πει κάτι; Ας πάμε στη διαδικασία του κατεπείγοντος.
Ξέρετε, δεν
μπορώ το λαϊκισμό της ισοψήφισης προβλημάτων κοινωνικών τάξεων με άλλες. Άκουσα
και τον Υπουργό Πολιτισμού προηγουμένως που είπε: «Πεινούν οι οικοδόμοι, γιατί
να μην πεινούν και οι ηθοποιοί; Πεινούν αυτοί. Γιατί να μην πεινούν και
άλλοι;». Δεν μπορεί να γίνεται αυτό. Τουλάχιστον για το Κομμουνιστικό Κόμμα
είναι αδύνατον να παράγει παραμυθία και παρηγοριά, συγκρίνοντας δύο συμφορές
για να αποφασίσει ποια είναι πιο συμφορά από την άλλη συμφορά ή δύο προβλήματα
για να αποφασίσει ποιο είναι χειρότερο από τα δύο προβλήματα. Κοινώς, είναι
αδύνατον να συγκρίνει από τους δύο τάφους, ποιος είναι πιο βαθιά ανοιγμένος.
Αφού λοιπόν
συμφωνούμε, πείτε μου στη διαδικασία του κατεπείγοντος. Είναι κρίμα στο
Περιστέρι να είναι τελειωμένα τα πράγματα και να κρεμόμαστε από μία εταιρεία.
Τραβήξτε τους τα αυτιά. Πετάξτε την έξω. Δεν με ενδιαφέρει, τι θα κάνετε. Είναι
κρίμα να λείπουν έξι άνθρωποι εδώ και τρεις από εκεί. Δηλαδή, δεν μπορεί να
βρεθεί ένας κοινωνικός λειτουργός; Δεν μπορούν να προστεθούν δύο ψυχολόγοι;
Έχουμε εκατόν σαράντα τρία παιδιά με ειδικές ανάγκες. Εάν χρειαζόταν ψυχολόγο η
Βουλή, αν χρειαζόμασταν εδώ ψυχολόγο –δεν αμφιβάλλω, μπορεί και να χρειαζόμαστε
μία ψυχολογική στήριξη- που είμαστε τριακόσιοι, έναν θα φέρνατε; Και υποτίθεται
δεν έχουμε και ειδικές ανάγκες. Αυτά τα παιδιά έχουν έναν μόνο ψυχολόγο; Τι να
σου κάνει αυτός ο άνθρωπος;
Κι εδώ, όταν
μιλάμε για σχολές και ειδική εκπαίδευση, είμαι σίγουρη ότι αν αποφασίσετε να
μιλήστε για ένα νομοσχέδιο, θέλει καινούριο αναλυτικό πρόγραμμα, προσανατολισμό
στο περιεχόμενο των σπουδών. Δεν μιλάτε για την πρόληψη; Δεν μιλάτε για τα
παιδιά να μην αναγκάζονται να μένουν εκεί μέσα και να παθαίνουν «εκπαιδευτική
ιδρυματίτιδα» γιατί δεν έχουν πού να πάνε; Να μην έχει δικαιολογία η ξεσαλωμένη
ελεύθερη αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης τάχα μου, δήθεν των ίσων ευκαιριών και των
μεγάλων ευρωπαϊκών αρχών;
Με τι χαρτί θα
βγει το παιδί; Ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, έχει πάει στο ειδικό εργαστήριο
και θα μάθει μία τέχνη. Πολλά από αυτά τα παιδιά είναι και εξαιρετικά
ταλαντούχα. Αυτό το γνωρίζετε και μόνος σας. Πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν
ειδικές δεξιότητες και μπορούν να παράγουν απίθανα ωραία πράγματα και να είναι
χρήσιμα και στην αλυσίδα της παραγωγής και στα πάντα. Αυτά τα παιδιά μπορούν να
είναι και δείκτης πολιτισμού.
Εγώ θεωρώ ότι
η χώρα που καταφέρνει να τα βγάζει πέρα με τους αδύναμούς της, με αυτούς που
χρειάζονται ειδική φροντίδα, ειδικά όταν είναι παιδιά, ανεβάζει τον πήχη του
πολιτισμού της συνολικά προς τα έξω.
Αφού, λοιπόν,
συμφωνούμε, σας παρακαλώ πάρα πολύ να μου απαντήσετε πόσο γρήγορα, με ποιο
τρόπο θα το αντιμετωπίσετε το θέμα αυτό. Τσαλακώστε τη διαδικασία, φέρτε την
τούμπα, κάντε τη ανάποδα κι πείτε μου αν βρεθεί μισός εδώ μέσα να σας φέρει
αντίρρηση. Το πάω στοίχημα αυτό. Αρχίστε αμέσως από το Προεδρείο, καταλήγοντας
έξω στο δρόμο.
Φέρτε το θέμα
αυτό, κύριε Υπουργέ, για να περισώσουμε μία κατάσταση τώρα, γιατί έχουμε άλλους
τρεις μήνες σχολικής χρονιάς μπροστά μας. Και πρέπει να περιλάβετε και μία
πρόνοια για το καλοκαίρι. Διότι το καλοκαίρι αυτά τα παιδιά είναι που μένουν
εντελώς «ξεκάμπανα» για το χρόνο που ήδη έχουν χάσει.
Ευχαριστώ
πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σπυρίδων Λυκούδης): Ευχαριστούμε,
κυρία Κανέλλη.
Κύριε Υπουργέ,
έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός
Παιδείας): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Όσον αφορά
αυτά που αναφέρατε για το πεντάμηνο και την τροπολογία, δεν ξέρω αν είναι θέμα
ρύθμισης ή αν μπορεί να αντιμετωπιστεί το θέμα αυτό με τις υφιστάμενες
διατάξεις. Πάντως, μπορώ να σας πω ότι το θέμα αυτό θα το δούμε πάρα πολύ
σοβαρά, στην κατεύθυνση κυρίως να λύσουμε αυτό που αναφέρατε χαρακτηριστικά
«εκπαίδευση πέντε μηνών». Τι θα πει αυτό το πράγμα; Τι είναι αυτό;
Δεν ξέρω αν θα
πρέπει να συνεννοηθούμε με συναρμόδια Υπουργεία, γιατί ενδεχομένως να
χρειάζεται κάτι να αλλαχθεί. Αν χρειαστεί, όμως, κάτι, θα το κάνουμε.
Σχετικά με το
ΕΕΕΕΚ στο Αιγάλεω, όπως ακριβώς αναφέρατε, είναι δύο εργοθεραπευτές, ένας
ψυχολόγος, ένας σχολικός νοσηλευτής, ένας λογοθεραπευτής κι ένας λειτουργός
ειδικού βοηθητικού προσωπικού. Αυτός είναι ένας πολύ μικρός αριθμός για το
σύνολο αυτών των παιδιών που, όπως είπατε κι εσείς, είναι γύρω στα εκατόν
σαράντα παιδιά.
Κάνουμε σοβαρή
προσπάθεια –και όταν λέω σοβαρή προσπάθεια εννοώ από τις πιστώσεις που έχουμε
και πολύ άμεσα- ώστε να καλυφθούν με μόνιμο προσωπικό και τα υπόλοιπα οργανικά
κενά που αφορούν -και αυτά δεν καλύπτουν- έναν επιπλέον λογοθεραπευτή, έναν
κοινωνικό λειτουργό και έναν επιπλέον λειτουργό ειδικού βοηθητικού προσωπικού.
Αυτά θα τα συμπεριλάβουμε στις θέσεις που έχουμε.
ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ
(ΛΙΑΝΑ) ΚΑΝΕΛΛΗ: Έξι
λείπουν από το βοηθητικό. Μην προσθέσετε έναν.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων): Θα δούμε. Ας κάνουμε αυτό. Τι να
σας πω;
Έχουμε τώρα και το Περιστέρι. Στο
Περιστέρι, όπως έχουμε ενημερωθεί από τις αρμόδιες διευθύνσεις εκπαίδευσης,
υπήρχε πρόβλημα χώρου για τη στέγαση. Τελικά, προτάθηκε το πρώην 3ο
Δημοτικό Σχολείο, συστήθηκε επιτροπή καταλληλότητας, έκανε έλεγχο στατικής
επάρκειας, ολοκληρώθηκε ο έλεγχος, κρίθηκε κατάλληλο το κτήριο να στεγάσει το
εργαστήριο με την προϋπόθεση υλοποίησης μιας σειράς παρεμβάσεων.
Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να
επιταχύνουμε και να πιέσουμε -όχι εσείς, μην τρέχετε εσείς, δεν ξέρω πώς ήρθε
αυτή η απάντηση, είναι δικό μας θέμα αυτό- την ολοκλήρωση των εργασιών, ώστε να
μπορέσει να στεγαστεί το συγκεκριμένο ΕΕΕΕΚ. Γι’ αυτό βρισκόμαστε σε συνεννόηση
με τα συναρμόδια Υπουργεία και τις δημοτικές υπηρεσίες για να μπορέσουν να
περατωθούν αυτές οι εργασίες όσο γίνεται γρηγορότερα.
Καταλαβαίνουμε ότι εδώ ειδικά
σκοντάφτουμε στο ότι πρώτα πρέπει να ολοκληρωθούν αυτές οι διαδικασίες και
μετά…
ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ
(ΛΙΑΝΑ) ΚΑΝΕΛΛΗ:
Τι εταιρεία είναι αυτή;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων): Θα το δούμε. Πάντως, δεν είναι
δική σας δουλειά. Πραγματικά πιστέψτε με. Έτσι; Έχετε δίκιο. Δεν είναι να
τρέχετε εσείς και οι υπόλοιποι. Πρέπει να το κάνουμε εμείς.
ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ
(ΛΙΑΝΑ) ΚΑΝΕΛΛΗ:
Δώστε μας το ΟΚ και θα μαζευτούν καθηγητές, οικοδόμοι και το φτιάχνουν σε χρόνο
dt. Δεν
χρειάζεται εταιρεία.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων): Θα το κάνουμε.
Νομίζω, κυρία Κανέλλη, κυρία
συνάδελφε, ότι θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε αυτά, τουλάχιστον, που
υποσχεθήκαμε. Ένα μικρό «μπάλωμα» είναι. Δεν πρόκειται περί λύσης, ούτε καν
μέρος της λύσης μπροστά σ’ αυτό το πρόβλημα, το οποίο πραγματικά μας ντροπιάζει
όλους στο βαθμό που υφίσταται και λειτουργεί ως τέτοιο.
Ευχαριστώ....
.........................
Βασίλης Βούγιας
2-5-2015
.........................
Βασίλης Βούγιας
2-5-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου