"Οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών είναι και συνθήκες μάθησης των μαθητών" του Θ.Κοτσυφάκη-Γ.Γ της Ο.Λ.Μ.Ε

Οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών είναι και συνθήκες μάθησης των μαθητών

 

του Θέμη Κοτσιφάκη, ΓΓ του ΔΣ της ΟΛΜΕ

μέλος της ΕΕ της Education International Europe

Το εκπαιδευτικό κίνημα, στην πολύχρονη ιστορία του, πάντα συνέδεε τους αγώνες του για καλύτερους όρους εργασίας και αμοιβής των εκπαιδευτικών, με εκείνους για καλύτερη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους. Στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να διαχωρίσει αυτά τα δύο, ακόμα και αν το επιθυμεί. Όταν ο εκπαιδευτικός βιώνει την οικονομική του εξαθλίωση, δεν έχει καμία επιστημονική στήριξη από την πολιτεία, έχει μετατραπεί σε delivery διδάσκοντας σε πολλά διαφορετικά σχολεία, είναι με το ένα πόδι στο σχολείο λόγω των ελαστικών σχέσεων εργασίας, δεν απολαμβάνει την απαραίτητη σαν το οξυγόνο παιδαγωγική ελευθερία στην άσκηση των καθηκόντων του, αυτό αδιαμφισβήτητα θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην εκπαίδευση των μαθητών μας.

            Σήμερα ο εκπαιδευτικός όχι μόνο δεν στηρίζεται πολύπλευρα αλλά, αντίθετα, θεωρείται από το Υπ. Παιδείας, την τρόϊκα και τον ΟΟΣΑ, κύριος και μοναδικός υπεύθυνος για όλα τα στραβά της εκπαίδευσης.

            Στις μέρες μας, ημέρες εφαρμογής της σκληρής μνημονιακής πολιτικής των βάρβαρων περικοπών στην παιδεία που έχουν οδηγήσει:

-          σε 32.000 ώρες χαμένες την εβδομάδα, ενώ τελειώνει η σχολική χρονιά

-          σε κλείσιμο τμημάτων και σχολείων

-          σε αύξηση του αριθμού των μαθητών στην τάξη

-          σε μεταφορά του κόστους του σχολείου στους γονείς.

Σε αυτές τις συνθήκες το Υπ. Παιδείας φέρνει την «αξιολόγηση»  προβάλλοντάς την ως «μοναδική λύση για τη βελτίωση των σχολείων».

Η Κυβέρνηση συνδέει τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών με την αξιολόγηση. Επίσης σύμφωνα με τους μνημονιακούς νόμους η αξιολόγηση θα είναι ένα εργαλείο για τις  απολύσεις. Η αξιολόγηση που προωθεί το Υπουργείο κτυπά την καρδιά του δημοκρατικού σχολείου, που είναι η συλλογικότητα, μετατρέποντας σε «ζούγκλα» τις ανθρώπινες σχέσεις στο σύλλογο καθηγητών.

Σχεδιάζονται επίσης να εφαρμοστεί η «αξιολόγηση» των σχολείων που θα οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση, στην υποβάθμιση και τελικά στο κλείσιμο αρκετών από αυτά. Τόσο η κατεύθυνση της εφαρμοζόμενης τροϊκανής πολιτικής, όσο και η διεθνής εμπειρία όπου εφαρμόστηκε εκεί οδηγούν.

Το σχέδιο της αξιολόγησης συνδέεται άμεσα με το νέο σχολείο της αγοράς, του ανταγωνισμού, της φτηνής κατάρτισης, της αποσπασματικής και επιφανειακής γνώσης που θέλουν να δημιουργήσουν. Η «αξιολόγηση» της σχολικής μονάδας, η οποία στην πιο ακραία έκφραση της συνδέεται με τις εξεταστικές επιδόσεις των μαθητών εκτός του ισοπεδωτικού της χαρακτήρα, θα χωρίζει τα σχολεία σε κατηγορίες, θα οξύνει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, δηλητηριάζοντας εκπαιδευτικές και κοινωνικές σχέσεις, διαφοροποιώντας τους τρόπους χρηματοδότησης, βάζοντας τους χορηγούς από το παράθυρο και τους γονείς να στηρίζουν οικονομικά τη λειτουργία, οδηγώντας πολλά σχολεία στο μαρασμό και τελικά στο κλείσιμο.

            Η απόρριψη των σχεδίων του Υπουργείου Παιδείας για τη «αξιολόγηση» δεν είναι ένα συντεχνιακό αίτημα που αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς. Αφορά ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα, ολόκληρη την κοινωνία. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ισχυρίζεται πως «η αξιολόγηση θα βελτιώσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα». Είναι όμως πλέον ορατό σε όλους πως αυτή η πολιτική δεν οδηγεί στη βελτίωση του δημόσιου σχολείου. Του δημόσιο σχολείου που με την πολιτική των συνεχών περικοπών δαπανών, κυβέρνηση και τρόικα με τα μνημόνια επιχειρούν να διαλύσουν.