Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Αξιολόγηση – η προσωπική εμπειρία μιας Νηπιαγωγού από το οργουελικής σύλληψης εκπαιδευτικό σύστημα της Μ. Βρετανίας





Από το «1984» στο «Δικαστή Ντρεντ»

Πάρα πολλά θεωρητικά και εξαιρετικά χρήσιμα έχουν γραφτεί για την αξιολόγηση αλλά και για το τι σημαίνουν στην πραγματικότητα οι εύηχες λέξεις, αριστεία, αποδοτικότητα και  απόδοση ευθύνης.[1] Περίπου 11 χρόνια πριν, έγραψα ένα άρθρο για την προσωπική  εμπειρία της διδασκαλίας μου σε ένα σχολείο της Μ. Βρετανίας (Ρωγμές εν τάξει τεύχος 22), όπου σκιαγράφησα  τι σημαίνουν μέσα στην καθημερινότητα της σχολικής ζωής οι παραπάνω λέξεις. Περιέγραψα το έντονο εργασιακό στρες, την απαξία της επιστημονικής σου άποψης πάνω σε παιδαγωγικά ζητήματα , την υποχρεωτικότητα να συμμετέχεις σε δραστηριότητες άσχετες με το παιδαγωγικό σου έργο, όπως να ζητιανεύεις λεφτά από ιδιώτες για το σχολείο σου  και να αξιολογείσαι για το πόσο καλά τα πήγες από τον διευθυντή σου, την διάλυση των προσωπικών και εργασιακών σχέσεων λόγω του εξαιρετικά ανταγωνιστικού περιβάλλοντος , την αντιμετώπισή σου ως απλό διεκπεραιωτή εντολών του διευθυντή, αλλά και των στόχων που έβαζε το σχολείο και το αναλυτικό πρόγραμμα του υπουργείου, την ατελείωτη γραφική δουλειά που έπρεπε να κάνεις για αξιολογήσεις,  οι οποίες σε αποσπούσαν από την ουσιαστική  δουλειά σου με τα παιδιά...



[1] Ενδεικτικά δες  Michael Apple «Ρητορικές μεταρρυθμίσεις: αγορές, πρότυπα απόδοσης και ανισότητα», Μαυρογιώργος , Γ.( 2002), «Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου: η εναρμόνιση του πανοπτισμού»

nipiagogoi.gr/ 

...Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου