ΟΔΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ» ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

www.paremvasis.gr                                                                       30-5-2016      

ΟΔΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ» ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Επιβεβαιώνοντας την εκτίμησή μας ότι οι κατευθύνσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής του υπουργείου παιδείας εκπορεύονται από τις οδηγίες της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, κοινοποιήθηκε το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του «οδικού χάρτη» αποδόμησης της ειδικής εκπαίδευσης, αποκαλύπτοντας τις ευρεία προσδοκώμενες αλλαγές στον εκπαιδευτικό χάρτη της χώρας:

Τα βασικά προαπαιτούμενα της προηγούμενης περιόδου ενσωματώθηκαν στην νομοθέτηση της ακύρωσης του χαρακτήρα των ΤΕ και στα «9 πορίσματα του διαλόγου» που γίνεται αναφορά στη μακροπρόθεσμη σκιαγράφηση κλεισίματος των ειδικών σχολικών μονάδων, στην σχολική αυτονομίαμε εξασφάλιση πόρων από εσωτερικές - εξωτερικές πηγές για να μειωθεί η κρατική χρηματοδότηση, στην απογευματινή χρήση δομών-σχολικών χώρων από ιδιώτες, στην ανάληψη ευθύνης, στην λογοδοσία, στο προσοντολόγιο με εξειδικεύσεις, στον αναβαθμισμένο ρόλο του διευθυντή στις προσλήψεις, στην αξιολόγηση-αποτίμηση του έργου των εκπαιδευτικών με σύνδεση εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων και αποδοτικότητας.

Ο «οδικός χάρτης» μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα βάζει τις βάσεις για την κατάργηση των κοινωνικών και μορφωτικών δικαιωμάτων των αναπήρων μαθητών, αφού περιγράφει, για να νομοθετήσει μελλοντικά, την υλοποίηση των προϋποθέσεων για «πλήρη ένταξη» των μαθητών με αναπηρία στα γενικά σχολεία.

Επιχειρεί ανεπιτυχώς να ακυρώσει την προσφορά των ΤΕ στην εκπαίδευση μαθητών με ειδικές ανάγκες και να «στιγματίσει» μαθητές και εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, νομοθετώντας την αλλαγή του χαρακτήρα τους και προαλείφοντας την κατάργησή τους μακροπρόθεσμα, αφού κρατά την ονομασία (ΤΕ) αλλά εξαϋλώνει το περιεχόμενό τους. Το ίδιο κάνει και με τη λειτουργία των ΚΕΔΔΥ. Στοχοποιεί τις σταθερές ειδικές δομές(ΤΕ, ΚΕΔΔΥ,) χρεώνοντάς τους διαχρονική «προώθηση των διακρίσεων και του αποκλεισμού» μαθητών με ειδικές ανάγκες, λόγω του τρόπου λειτουργίας τους και «επαναπροσδιορίζει» το χαρακτήρα τους.

Τοποθετεί τα ΤΕ σε ρευστό εκπαιδευτικό περιβάλλον μειώνοντας ακόμα περισσότερο το σχολικό χρόνο υποστήριξης μικρότερου πλέον αριθμού μαθητών. Ταυτίζει αυθαίρετα τα ΤΕ με δομές ειδικής εκπαίδευσης που υπάρχουν σε άλλα εθνικά πλαίσια για να καταλήξει ότι τα ΤΕ «στιγματίζουν» τους μαθητές τους λόγω της λειτουργίας τους και του χρόνου που τους υποστηρίζουν. Ωστόσο αποσιωπά ότι στον ελλαδικό χώρο οι μαθητές των ΤΕ υποστηρίζονται πολύ λιγότερο του 21% του συνολικού σχολικού χρόνου, σε σύγκριση με άλλες χώρες.

Το υπουργείο  παιδείας υπεραμύνεται μιας δήθεν «κατάργησης διακρίσεων και στιγματισμού», ενώ είναι γνωστό ότι οι γονείς των μαθητών με ειδικές ανάγκες δίνουν γραπτή έγκριση για την παρακολούθηση των μαθητών σε ΤΕ. Άραγε με ποια κριτήρια και με ποια ερευνητικά δεδομένα οι μαθητές στιγματίζονται περισσότερο από την υποστήριξή τους σε ΤΕ και όχι από την υποστήριξη που δέχονται σε πεδίο τάξης από το θεσμό της παράλληλης στήριξης;

Βάζει τα ΚΕΔΔΥ σε ρότα μιας «δήθεν αποϊατρικοποίησης» για να γλιτώσει τους μαθητές από «διακρίσεις και στιγματισμό». Αλήθεια τι εννοούν; Ποια διαδικασία προτείνουν για να μπορεί να γίνει η διάγνωση του αυτισμού, πώς θα πιστοποιούνται τα προβλήματα στην ακουστική ή την οπτική λειτουργία των μαθητών;

Το υπ. παιδείας προβάλλει την αναπηρία ως πρόβλημα διακρίσεων, όταν γνωρίζει ότι είναι ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης, αποσιωπώντας ότι αυτός ο πληθυσμός χρειάζεται πρόσθετη και ειδικά σχεδιασμένη διδασκαλία στο σχολείο και όχι απλά ίσες ευκαιρίες. Χρησιμοποιεί τις «ίσες ευκαιρίες» ως φιλοσοφικό πλαίσιο και προαναγγέλλει δράσεις (ΕΣΠΑ) για την ευαισθητοποίηση εκπαιδευτικών, κοινωνίας κ.α ομάδων, αντί για στοχευμένες εκπαιδευτικές παρεμβάσεις σε σταθερά πλαίσια ειδικής εκπαίδευσης και ενίσχυση της επιστημονικότητας του πεδίου της ειδικής εκπαίδευσης.

Εσκεμμένα παραπληροφορεί και ταυτίζει το κείμενο της Σαλαμάνκα με τη διακήρυξη του ΟΗΕ που μιλάει για «πλήρη ένταξη» των αναπήρων σε γενικά σχολεία (άρα κλείσιμο των ειδικών σχολικών μονάδων), η οποία διεθνώς έχει σηκώσει θύελλα αντιδράσεων από οργανώσεις αναπήρων.

Επαναφέρει ως πανάκεια τον «καθολικό σχεδιασμό στη μάθηση», που βρίσκεται σε πειραματικότερο στάδιο από ότι η συνδιδασκαλία, ενώ οι συντάκτες του 100σέλιδου κειμένου ΟΦΕΙΛΑΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι εγείρονται πολλά επιστημολογικά ζητήματα που ερευνητικά έχουν απορριφτεί.

Η εφαρμογή της «πλήρους ένταξης» των μαθητών με αναπηρία στα γενικά σχολεία, όπως αυτήσκιαγραφείται σε κάθε βηματισμό του υπουργείου παιδείας και η οποία θα επιχειρηθεί να υλοποιηθεί από σταδιακή «πιλοτική εφαρμογή ένταξης και ενσωμάτωσης δομών ειδικής και γενικής εκπαίδευσης» θα οδηγήσει στην κατάργηση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία, θα φέρει τα κουπόνια στην εκπαίδευση διευρύνοντας τις ταξικές ανισότητες στις ομάδες των αναπήρων μαθητών και θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες στην ιδιωτικοποίηση δομών της ειδικής αγωγής. Η κατάργηση δομών του κράτους πρόνοιας έχει πρόσημο και βλάπτει τα συμφέροντα των ατόμων με αναπηρία. Αυτό έγινε ορατό όπου εφαρμόστηκε. Τους προειδοποιούμε:

·          ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΤΟΥΣ.

·          ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑ-ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ-ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ.

·          ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΘΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΤΥΧΟΥΜΕ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥΣ.