"Γιαλαντζί επαναστάτες και λάβαρα στο f.b."...Ανοιχτή Επιστολή της Ιωάννας Λιζάρδου

 

 "Γιαλαντζί επαναστάτες και λάβαρα στο f.b."

Είμαστε η γενιά που στερούμαστε πολλά, γιατί ανεχόμαστε ακόμη περισσότερα:

Ένα ανύπαρκτο Κράτος, ένα  ρημαγμένο σύστημα Υγείας  και Ασφάλισης, μια απαξιωμένη Παιδεία,  ένα εξευτελιστικό καθεστώς ανεργίας.

Για ορισμένους από εμάς, ήρθε η ώρα να πούμε «Ως Εδώ» στις κατάπτυστες πολιτικές αποφάσεις, ενός διοικητικού μηχανισμού, που πλέον δεν εκπροσωπεί ούτε καν, εκείνους που τον εξέλεξαν στα βουλευτικά  έδρανα.

Ενάντια σε αυτόν τον μηχανισμό, που μας  απαξιώνει ως εργαζομένους και μας εμπαίζει ως επιστήμονες, ήρθε η ώρα του αγώνα  και της  δράσης.

Είναι βέβαια γνωστό, πως στους κοινωνικούς συλλογικούς  αγώνες  διακρίνονται δύο ειδών άνθρωποι: αυτοί που μάχονται κι αυτοί που επωφελούνται των μαχών.

Εσύ,  που, άραγε, θέλεις να ανήκεις, αναγνώστη;

Σε εκείνους που «ότι έχουν το απαρνούνται, αρπάζοντας αυτό που τους αρνούνται» ή στους άλλους,  «που διατηρούν την  εσωτερική μιζέρια τους, αρκούμενη σε μια επαναστατική φρασεολογία» ;

Ποιος είσαι, συνάνθρωπε;

Αυτός  που παίρνει μέρος στα κοινά και τους αγώνες,, ή άλλος ο «ελεεινός, ο άθλιος κι ο άχρηστος πολίτης» ;

Για σκέψου, ανθρωπάκο.

Μήπως τελικά δεν σε πειράζει και τόσο που δεν έχεις όραμα  και  που η πνευματική σου φτώχεια συναγωνίζεται το πενιχρό υπόλοιπο του τραπεζικού λογαριασμού σου;

Ή μήπως φταίει που δεν έχεις ακόμη καταφέρει να αναγνωρίσεις τον εχθρός σου;  Τον δανειστή, τον τιμωρό, τον πουλημένο Υπουργό σου;

Ίσως και να δικαιολογείς τον εαυτό σου, πως προοπτική βελτίωσης, δεν μπορείς να διακρίνεις, σωστά;

Συνήθισες να ζεις μες΄ τα δεινά σου και που να που να τρέχεις τώρα να ξεβολευτείς από τον τρύπιο καναπέ σου;

Μα έλα, ανθρωπάκο, που οι επαναστάσεις δεν είναι στρώμα από ροδοπέταλα, για να βολέψεις το κορμί σου!

Χρειάζεται, κατακαημένε, να ξεβολευτείς, να χάσεις τον ύπνο σου, να πονέσει το κωλαράκι σου, ίσως ακόμη και να πληγωθείς.

Να βγάλεις γλώσσα στο  κατεστημένο που σου φτιάξανε να ζεις, να φτύσεις στα μούτρα τους σωτήρες και τους μεσάζοντες σου.

Γιατί, αν  δεν αλλάξεις την εσωτερική στάση του μυαλού σου, δεν πρόκειται να αλλάξει καμία εξωτερική όψη της ζωής σου, το καταλαβαίνεις αυτό;

Αντίδραση θα πει να αντιβαίνεις στην ιδέα της σταθερότητας και της ασφάλειας, πόσο μάλλον όταν  αυτή είναι επίπλαστη και άρα προσωρινή.

Αγώνας θα πει να κουνηθείς από τη θέση σου, να αλληλεπιδράσεις, γιατί έτσι μονάχα θα εξελιχθείς- κι όχι, κακομοίρη, η αλληλεπίδραση μέσω facebook δεν συνυπολογίζεται σε αυτό, που προσπαθώ να πω.

Συγγνώμη που θα στη χαλάσω, γιαλατζί επαναστάτη του καναπέ, μα οι μάχες δίνονται στους δρόμους τώρα , κι όχι με λάβαρα και selfies στην οθόνη του υπολογιστή.

Οι επαναστάσεις γίνονται από εκείνους που δεν τους νοιάζει αν χάσουν τα πάντα-αν εσύ λυπάσαι να ξοδέψεις 10ευρώ, πέσε και κοιμήσου- δε σε χρειαζόμαστε εδώ!

Κοιμισμένος να παραμείνεις σε όλη σου τη ζωή, έτσι κι αλλιώς  ο Γκοντό δεν πρόκειται να περάσει από εκεί. Ο ορίζοντας είναι κλειστός και μέλλον για σένα δεν υπάρχει.

Το μέλλον, ανθρωπάκι, υπάρχει για όσους αστράφτουν και βροντούν, ανοίγοντας θάλασσες για να διαβούν, ώσπου να το πάρουν στα χέρια τους.

Για εκείνους που παλεύουν μόνοι, δίχως όρια και φόβους και που διαλέγουν να πεθάνουν όρθιοι , παρά να ζουν γονατιστοί.

Για αυτό και οι επαναστάσεις δεν γίνονται από τους πεινασμένους, μα από τους χορτάτους που έχουν να φάνε ημέρες τρεις.

Βλέπεις, δυστυχή,  οι αγώνες κοστίζουν ακριβά κι εσύ δεν έχεις να πληρώσεις- η φτώχεια και η ένδεια σου έχουν φωλιάσει ως το κόκκαλο.

Τι ειρωνεία, όμως στα αλήθεια, τις μάχες να τις δίνουν αυτοί που τις χρειάζονται λιγότερο, ε;

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί πως γίνεται κι όταν κανείς μάχεται, από εφόδια να μην ξεμένει ποτέ;

Μήπως, άραγε,  επειδή η εφευρετικότητα είναι ίδιον των μαχητών, ενόσω οι υπόλοιποι βοσκάτε χορτάρι, επιμένοντας να διαγείρεστε οπτικά, βουτηγμένοι μες΄τα ψευδοσυμβάντα σας;

Για αυτό σου λέω, μείνε πίσω, ανθρωπάκο και φύλαγε τις Θερμοπύλες σου: Τον καναπέ, τη φτώχεια, τα περασμένα σου. Μην κατεβαίνεις  στις επάλξεις, άλλωστε, δεν σε περιμένει, να σε απαθανατίσει κανείς.

Είμαι πρόθυμη να  αγωνιστώ εγώ αντί για  σένα, παρότι ξέρω πως  δεν θα ζήσεις,  για να ωφεληθείς.

 Βλέπεις, οι δειλοί πεθαίνουν πρώτοι και εσύ, πανίβλακα, κείτεσαι ήδη  στον καναπέ … 

Ιωάννα Λιζάρδου