Αξιωματούχοι της
πτωχής πλην τιμίας χώρας, περιμένουν με το
γνωστό συγκρατημένο χαμόγελο του 10% σιγουριάς και 90% ανασφάλειας και με «ανοικτάς
τας παλάμας», το έλεος-χαρτζηλίκι του Ηγεμόνα, όταν ξαφνικά αυτός αποσύρει το χέρι από την
τσέπη και φωνάζει το γνωστό Τρίο να του φέρει τη λίστα με τα προαπαιτούμενα.
Κρύος ιδρώτας λούζει τα «κακά παιδιά» της Ευρώπης,
ενόσω ο Ηγεμών διαβάζει τη λίστα με τα τσεκαρίσματα των υπεσχημένων.
Και νάτο που βγήκε αληθινό το
κακό προαίσθημα του πτωχού Αξιωματούχου μας. Ο Ηγεμών συννεφιάζει, το χέρι του
απομακρύνεται οριστικά από την τσέπη και ο «δικός» μας είναι πια σίγουρος για
τη δραματική συνέχεια. Το έχει ξαναζήσει εξάλλου πολλές φορές το ίδιο σκηνικό.
Το βλέμμα του Ηγεμόνα καρφώνεται
ευθεία στα μάτια του ατυχούς επαίτη: « Εδώ αγαπητέ εταίρε(λέμε τώρα) δε μου τα
λες καλά», του φτύνει στα μούτρα και του δείχνει το ακροτελεύτιο σημείο των
προαπαιτουμένων:
« Τα νούμερα των προς εκτέλεση
υπαλλήλων δε μου βγαίνουν. Πάλι λαμογιά κάνατε;» γρυλλίζει και αποστρέφει το βλέμμα
του από τους παρίες που μετά βίας ανέχεται απέναντί του, έχοντας φανερά υποτιμητική διάθεση.
« Ξέρετε, Σωτήρα της χώρας και
Αφέντη μας, εξαιρέσαμε την τελευταία στιγμή, δηλαδή το σκεφτήκαμε μόνοι μας και
πήραμε το θάρρος, τους έχοντες μεταπτυχιακά και διδακτορικά, 245 άτομα είναι μόνον»
ψέλλισε ο παρίας.
«Και μισό άτομο να ήταν και πάλι
θα υπήρχε πρόβλημα. Να τσακιστείτε να το διορθώσετε τώρα αυτό, διαφορετικά δεν
παίρνετε φράγκο και να σας δω πως θα γυρίσετε πίσω» διέταξε ο επικυρίαρχος.
« Μα, με όλο το σεβασμό, πως θα
γίνει αυτό, μόλις τώρα το ψηφίσαμε(λέμε τώρα), θα εκτεθούμε ανεπανόρθωτα στα μάτια του λαού. Ξέρετε δεχόμεθα μεγάλες
πιέσεις και δεν ξέρουμε αν θα αντέξουμε.
Είναι κρίμα τώρα για τόσα λίγα άτομα να το υποστούμε αυτό» τόλμησε να
αντιτείνει ο να μη βρεθεί άνθρωπος στη θέση του.
« Καλά σοβαρολογείς τώρα και σε
περίμενα πιο ξύπνιο, μ αυτό περιμένεις πως θα εκτεθείς, εδώ σε φτύνουν και συ
νομίζεις πως ψιχαλίζει. Άντε πες να καταθέσουν αύριο κιόλας Τροπολογία που να τους
διώχνει κι αυτούς τους 245. Δεν το συζητάω άλλο, δεν έχω χρόνο για χάσιμο,
περιμένει κι ο άλλος ο ζήτουλας να τον χαρτζηλικώσω. Να δω τι θα μου σερβίρει κι αυτός» φώναξε ο Ηγεμών
κι έκανε να φύγει αγανακτισμένος με το θράσος του Αξιωματούχου της πτωχής πλην
τιμίας χώρας.
« Μα…» προσπάθησε να ψελλίσει ο
συμπαθής εκπρόσωπος της μικρής χώρας.
«Άκουσες τι σου είπα;» είπε και
τερμάτισε με αποφασιστικότητα το διάλογο(λέμε τώρα) ο Ηγεμών.
Από κει και ύστερα ο ηρωϊκός
εκπρόσωπος της μικρής χώρας μέχρι τα ξημερώματα ήταν «στα τηλέφωνα».
Ο αχός της κρύας καλοκαιρινής νύχτας έφερνε κι έπαιρνε λόγια:
«Δε ξέρω που θα την καταθέσεις,
κατέθεσέ τη όμως αύριο οπωσδήποτε»...
«Μάλλον το κάνει για καψώνι»...
«Αν δε γίνει αυτό χρεωκοπούμε και
το ΙΡΑΚ θα μοιάζει παράδεισος, μπροστά στα χάλια μας»...
«Εντάξει έχουμε χάσει κάθε ίχνος
αξιοπρέπειας, έχουμε ξεφτιλιστεί, έχουμε διαλύσει το σύμπαν, αλλά αξίζει τον
κόπο γιατί σώζουμε τη χώρα»…
Βασίλης Βούγιας
25/7/2013
Σ.Σ: Η ιστορία, οι διάλογοι και
τα πρόσωπα, ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, μιας και πρόκειται περί
φαντασιακών ιδεοληψιών του γράφοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου